Een ouderwetse klucht voor zeven personen. Rolverdeling in volgorde van opkomst: Ik – ik. HijW – medewerker woningcorporatie ZijA – medewerkster aannemer HijL – loodgieter ZijW – medewerkster woningcorporatie HijA – medewerker aannemer Hij2A – medewerker aannemer Het is dinsdagochtend… Lees meer ›

Een flamboyante levensgenieter ben ik nooit geweest en zal ik ook nooit worden. Het zit niet in mijn aard. Ik ben namelijk behoorlijk introvert en verlegen. In grote gezelschappen deel ik mezelf geen opvallende rol toe. Sterker nog, ik probeer… Lees meer ›

Het is zaterdag 13 februari 2021. Om exact 19.00 uur stapt premier Mark Rutte het zaaltje binnen waar de Nederlandse pers zich al heeft verzameld voor een extra persconferentie. Achter hem komt ook doventolk Irma Sluis het zaaltje in. De… Lees meer ›

Het is zondag 23 augustus 2020. Het is vandaag twee jaar geleden dat de ‘oude buurman’ overleed. Ik denk terug aan een bijzondere dag die ik samen met hem mocht doorbrengen. Wetend dat hij er om 17.00 uur niet meer… Lees meer ›

Ze was weer even terug in mijn leven. Zomaar opeens. Ik heb geen idee waarom. En ook geen idee hoe het kan. Ze moet immers al een eeuwigheid niet meer onder ons zijn. Ze liep in mijn beleving al tegen… Lees meer ›

Het is zaterdagavond 14 september. Zoon is uit. Poes heeft zich teruggetrokken op zolder. Ik schenk een biertje in en vermaak me met televisie kijken. Na Beste Zangers, Dit Was Het Nieuws, Studio Sport en drie biertjes zet ik tegen… Lees meer ›

“Nu wordt het met eten een stuk makkelijker, pap”, sprak mijn zoon nadat we de laatste spullen van mijn dochter hadden overgebracht naar haar eigen huis. Zoon doelde daarmee op het gegeven dat het bedenken van een avondmaaltijd voor ons… Lees meer ›

‘Ben je er al een beetje aan gewend dat je dochter niet meer thuis woont?’. Deze vraag wordt me de laatste tijd vaak gesteld, want een paar weken geleden verliet mijn dochter het kievitsnest en nam zij haar intrek in… Lees meer ›

Vorige week ploften ze door de brievenbus op mijn deurmat. Twee gekleurde enveloppen. Een blauwe en een paarse. Ik heb niets tegen deze kleuren. Integendeel, ik vind ze zelfs heel mooi. Behalve als het om enveloppen in deze kleuren gaat.… Lees meer ›

‘Lieve oma, hoe gaat het met u? Met mij gaat het goed. Ik hoop met u ook.’ Zo begon ik als kleine jongen mijn brieven aan mijn oma als we elkaar een tijd niet hadden gezien. Dat kwam met enige… Lees meer ›

Het is donderdag 20 december 2018. Tegen drie uur ’s middags maak ik mijn dagelijkse gang naar de supermarkt, want het er moet een avondmaal op tafel komen. Aangekomen op de parkeerplaats bij het winkelcentrum moet ik zoeken naar een… Lees meer ›

Het is 3 december en het jaar 2018 loopt ten einde. Met nog een kleine maand te gaan is het eigenlijk te vroeg voor een terugblik op dit jaar. Ik ga dat toch doen. Omdat ik door een paar gebeurtenissen… Lees meer ›

Hé Gert. Zit je weer te somberen op bank? Huh, wie ben jij? Oh, ik zie het al. Karel Meier, m’n alter ego, m’n geweten, m’n beschermengel die zijn tekst altijd vetgedrukt krijgt. Precies! Al weet ik eigenlijk niet waarom… Lees meer ›

“Henkie!” “Ja mam.” “Je moet over drie uur op school zijn en je moet je sokken en schoenen nog aantrekken.” “Mam… de school is aan de overkant.” “Ja, maar jij hebt altijd uren nodig om je sokken en schoenen aan… Lees meer ›

Hehe, het was me het weekje wel. Druk, druk, druk, druk. Ik sta mezelf toe om even te gaan zitten en laat me met een plof op de bank vallen. Zo, ik zit. Maar ik zit niet lekker. Hoger dan… Lees meer ›

Ik kijk in de spiegel. Tegenover me zie ik een bekend gezicht. Het is mijn gezicht. Logisch, want ik kijk in de spiegel. Maar toch… er is iets aan dat gezicht dat ik niet herken. Er is iets veranderd… Maar… Lees meer ›

Het onmogelijke is gebeurd. Ik ben om. Ik heb het roer radicaal omgegooid. Sinds een maand gaat het er hier in huis totaal anders aan toe. En dat is ook duidelijk te zien. Aan de scheidplekken… Mensen die mij kennen,… Lees meer ›

Het was in 1967 toen mijn beste vriend en ik tot de conclusie waren gekomen dat wij inmiddels een leeftijd hadden bereikt die rechtvaardigde dat wij de wijde wereld in zouden trekken. We waren immers 15. En dus hadden we… Lees meer ›

Als u mij ergens tegenkomt, zult u waarschijnlijk niet aan me zien dat er iets mis is met me. Ik zie er –al zeg ik het zelf- best goed uit. Maar toch is er iets mis met me. Ik lek.… Lees meer ›

Is het een gril en dus gewoon een bevlieging van tijdelijke aard? Of ben ik verslaafd? Zelf neig ik naar het laatste. Omdat het nu al een jaar duurt. Maar vooral omdat ik bijna niet zonder kan. Ik moet het… Lees meer ›

Vincent is zo diep mogelijk het bos ingelopen om zijn plan ten uitvoer te brengen. Hij kijkt om zich heen. “Dit is wel een geschikte plek”, mompelt hij en hij gaat op z’n tenen staan om het dikke touw dat… Lees meer ›

Het is een gewone doorsnee vrijdag. Ik heb net boodschappen gedaan en stap de supermarkt uit met een volgeladen winkelwagentje. Bij de uitgang staat de Straatkrantverkoopster. “Alsjeblieft”, zegt ze smekend. Dat doet ze altijd als ze er staat. Ik geef… Lees meer ›

De laatste weken heb ik nogal moeite om in slaap te komen. Ik ben dan wel moe en heb ook wel slaap, maar als ik eenmaal in bed lig, wil de slaap niet komen. Het maakt niet uit hoe ik… Lees meer ›

Mensen die me volgen op Twitter en Facebook zullen het ongetwijfeld opgemerkt hebben. Ik ben de laatste tijd een beetje druk. Al een week of twee plaats ik dagelijks meerdere berichtjes op deze sociale media (sm). Woordgrappen, gedichtjes, grappige voorvallen…… Lees meer ›

Konijnen vermenigvuldigen zich razendsnel. In een wip zorgen ze voor het nodige nageslacht. En dat nageslacht wipt er ook lustig op los. Het is algemeen bekend. Iedereen weet het. De beestjes staan erom bekend. Beren doen dat ook. Maar dat… Lees meer ›

Ik kap ermee. Ik doe het niet meer. Ik koop helemaal niets meer. Niet in fysieke winkels, niet in webwinkels. Sterker nog, ik ga helemaal nergens meer heen. Ook niet naar mijn apotheek, want die begint er nu ook al… Lees meer ›

“Waar zit jij nou naar te kijken?” Het is de stem van mijn dochter. Zij staat achter me en kijkt over mijn schouder mee naar mijn computerscherm. In haar stem klinkt walging. Alsof ze me zojuist betrapt heeft op het… Lees meer ›

Ik word oud. Ik merk het niet alleen aan mijn steeds strammer wordende ledematen, maar ook –en vooral- aan mijn toenemende hang naar het verleden. Steeds vaker dwaal ik met mijn gedachten terug naar vroeger, naar mijn jeugd. En dan… Lees meer ›

“Denk er eens over na”, zei mijn huisarts een aantal weken geleden tegen me. “Ik denk dat een opname in een herstellingsoord goed voor je zal zijn, maar het is aan jou.” Ik beloofde mijn dokter over zijn idee na… Lees meer ›

Ik leef op gespannen voet. Letterlijk. Soms loopt de spanning zo hoog op dat ik sta te trillen op mijn benen. Ik leef namelijk op gespannen voet. Met mijn lichaam en mijn geest. Het lijkt wel of die twee een… Lees meer ›

Het is over. Ik geef het op. Na meer dan 50 jaar zet ik er een punt achter en haal ik een streep door je naam. Ik ga op zoek naar een ander. Het doet me pijn, maar ik kan… Lees meer ›

Soms is het middel erger dan de kwaal. Kent u die uitdrukking? Nou, ik wel. Ik heb het de afgelopen weken aan den lijve mogen ondervinden. Vanaf de dag voor kerst tot een paar dagen geleden heb ik het voornamelijk… Lees meer ›

Ik stop met roken. Zo, dat staat. Zwart op wit. Hoe ik het precies ga aanpakken, weet ik nog niet. Maar het gaat gebeuren. Omdat ik het wil. Omdat ik wil voorkomen dat er nog meer witte stippen in mijn… Lees meer ›

Een mens lijdt dikwijls ’t meest Door ’t lijden dat hij vreest Dat echter nimmer op komt dagen Zo heeft hij meer te dragen Dan God te dragen geeft. Dit gedichtje heb ik in mijn jonge jaren heel vaak gehoord.… Lees meer ›

Ik zie hem staan. De man met wie ik een afspraak heb. Schuin links voor me, op hemelsbreed minder dan honderd meter staat hij op een bordes voor de ingang van een statig herenhuis. De man met wie ik een… Lees meer ›

Het jaar geraakt weer op z’n einde. De herfst is ingetreden. Blaadjes vallen van de bomen, de temperatuur daalt en het wordt weer steeds vroeger donker. Zonder dat je het eigenlijk in de gaten hebt, doe je in huis steeds… Lees meer ›

Met een schok wordt Vincent wakker. Hij opent zijn ogen en kijkt verdwaasd om zich heen. ‘Wat een bizarre droom’, mompelt hij als hij heeft vastgesteld dat hij in zijn slaapkamer is en in bed ligt. Hij sluit zijn ogen… Lees meer ›

Stom, stom, stom. Ik had me nog zo voorgenomen het niet te doen. Maar wat deed ik? Ik deed het toch. Dat ik hiermee het onheil over mijzelf en mijn kinderen afriep, besef ik nu terdege. Het is allemaal mijn… Lees meer ›

Geroezemoes van stemmen in de zaal. Dan gaat langzaam het zaallicht uit. Het geroezemoes neemt af. Er klinkt trompetgeschal. Alsof een middeleeuwse koning zijn opwachting gaat maken. Als de trompetten zwijgen, is het stil in de zaal. De stem van… Lees meer ›

Door omstandigheden heb ik de afgelopen weken veelvuldig telefonisch contact gehad met een aantal bedrijven en instanties. En allemaal maken ze er gebruik van: het keuzemenu. Geen telefoniste meer, maar een bandje. Zelfs als ik mijn huisarts bel om een… Lees meer ›

“Kan ik nog wat anders voor u betekenen, meneer De Kievit?’, vroeg de dame die ik zojuist aan de telefoon had aan het eind van het gesprek. Ze overviel me hier nogal mee. Ik bedoel, ik kende haar helemaal niet.… Lees meer ›

Ik leid een rustig bestaan. Ik ben geen avonturier. Ik ben niet zo’n held. Activiteiten waar spanning en risico’s aan kleven, zult u mij niet zien doen. Spannende avonturen heb ik dan ook nog nooit beleefd. Tot gisteren… Geheel tegen… Lees meer ›

Hoe hij er is gekomen, weet hij niet. Hij was gewoon een stukje gaan lopen om zijn gedachten te verzetten. Opeens stond hij daar, op een ouderwetse vuilnisbelt. Johan kijkt om zich heen. Hij ziet overal bergen afval. Hij voelt… Lees meer ›

Zal ik? Zal ik? Zal ik? Nee… Ja… Of toch maar niet? Weet je wat? Nee. Ik doe het. Joh! Ja! Of toch maar niet? Ik zie je twijfel. Doe het dan maar niet. Je moet het zeker weten. Je… Lees meer ›

Grmpf zit op een rotsblok. Tranen biggelen over zijn wangen. Hij is zojuist door zijn vrouw de grot uitgezet. “Grmpf!”, had ze gezegd. En Grmpf kon vertrekken. Voordat ik u het verhaal van Grmpf verder vertel, is het wellicht handig… Lees meer ›

“Warm hè?!”, zegt de vrouw terwijl ze me aankijkt. Om haar opmerking kracht bij te zetten, veegt ze met haar onderarm langs haar voorhoofd. Ik kijk naar de vrouw, die voor me in de rij bij de kassa van de… Lees meer ›

Het is al een paar jaar mijn lijflied: ‘Nergens goed voor’ van De Dijk. Ik mag er graag naar luisteren als ik me weer eens somber voel. Dan kan ik heerlijk zwelgen in zelfmedelijden en zelfspot. Ik heb wat af… Lees meer ›

Ik ben dol op geschiedenis. Dat was ik al als klein jochie. En omdat ik opgroeide in een gereformeerd nest had ik het geluk dat ik op een lagere school ‘met den Bijbel’ werd geplaatst, waar zowel Bijbelse als Vaderlandse… Lees meer ›

“Wat gaan we vandaag eten?” Deze vraag stel ik dagelijks aan mijn kinderen. Ik stel de vraag, maar ik weet hun antwoorden al. “Ik zou het niet weten”, is steevast het antwoord van mijn zoon. “Iets gezonds”, roept mijn dochter.… Lees meer ›

Zwaar hijgend rent Johan in de eindeloos lijkende ziekenhuisgang. In de verte ziet hij een man in een witte jas staan. ‘Daar moet ik zijn’, weet Johan. ‘Daar hebben ze me nodig.’ Hij probeert te blijven rennen, maar dat lukt… Lees meer ›

Morgen is het 15 mei. De dag waarop Tiny jarig zou zijn geweest. Ze zou 62 zijn geworden. Maar Tiny is er niet meer. Al acht jaar niet meer. Dus wordt er hier morgen geen verjaardag gevierd. Of ik er… Lees meer ›

Ik zit even niet goed in mijn vel. Kent u die uitdrukking? ‘Ik zit niet goed in mijn vel’. (Vergeef me het dominee Gremdaatmomentje.) Je wilt dan zeggen dat je je niet prettig voelt. Dat je het allemaal niet zo… Lees meer ›

Ik ben opgegroeid in een gereformeerd nest. Grootgebracht met het scheppingsverhaal. God schiep de hemel en de aarde én de mens. Ik ben een mens, en dus geschapen. En ik ben best goed geschapen. Ik ben er wel tevreden mee.… Lees meer ›

Hij was er weer. De dood heeft weer toegeslagen in mijn familiekring. Net zeven maanden nadat hij op de uitvaart van zijn zus had gesproken, werd Martin zelf door de dood gehaald. Hij was slechts 65 jaar oud. Martin was… Lees meer ›

Donderdagmiddag. Het loopt tegen vier uur. Er wordt aangebeld. Ik doe open. Er staat een jongen voor de deur. “Goedemiddag meneer. Uw chemisch toilet”, zegt de jongen. “Ah, de pleeboy”, roept de man die bezig is mijn trap te voorzien… Lees meer ›

“Kijk. Daar wordt het lichter. Daar moeten we heen, want daar is een open plek en ik heb het gevoel dat het de parkeerplaats is.” Johan wijst naar de plek waar het dichte bos in zijn ogen ophoudt. Vriendin Marjan… Lees meer ›

Ik dacht dat ik het allemaal goed voor elkaar had. Maar niets is minder waar. Ik heb een probleem. Zeg maar gerust een heel groot probleem. En ik weet niet zo goed hoe ik het moet oplossen. Het probleem is… Lees meer ›

Verliefdheid is een bijzonder fenomeen. Ik kan het weten, want ik heb het sinds een aantal weken zwaar te pakken. Ik zweef met mijn hoofd in de wolken en grijp elke gelegenheid aan om bij mijn geliefde te zijn. En… Lees meer ›

Het is zaterdagavond. Het loopt tegen elf uur. Johan fietst op de eindeloze, open polderweg die hij al zo vaak heeft bereden. Het stormt. Maar Johan merkt het niet. Hij voelt niet dat hevige windstoten proberen hem van de weg… Lees meer ›

Het jaar 2015 is alweer enkele uren oud. Nee, u hoeft niet te schrikken. Ik ga niet terugblikken op 2014. Dat heb ik al gedaan. Ik ga ook niet mijn goede voornemens voor 2015 met u delen. U kunt er… Lees meer ›

Ieder mens heeft een rugzakje. Als je geluk hebt, kun je die in je jonge jaren vullen met herinneringen aan leuke gebeurtenissen. Maar naarmate je ouder wordt, komen er ook steeds meer trieste en nare gebeurtenissen bij. En nare gebeurtenissen… Lees meer ›

Sinds vorige week zit ik in de gevangenis. Omdat ik door financiële problemen een openstaande verkeersboete niet kon betalen. Opgepakt, opgesloten en mensonterend behandeld. Ik zie u schrikken. Wat zeg je nu, Gert? Ik kan u geruststellen. Ik zit niet… Lees meer ›

Gisteren kreeg ik een kerstkaart. Dat is in deze tijd van het jaar natuurlijk niet zo bijzonder. Hoewel ik zelf al een aantal jaren geen kerstkaarten meer verstuur, krijg ik er nog altijd een flink aantal toegestuurd. Maar het kaartje… Lees meer ›

Precies op de afgesproken tijd belde hij aan. Ik liep naar de gang en opende de voordeur. Meteen werd ik getroffen door koude regendruppels, die door de stormachtige wind naar binnen werden geblazen. “Kom snel binnen”, nodigde ik de man… Lees meer ›

Ik ben ook zo dom hè. Ik weet van mezelf dat ik voorzichtig moet zijn met het gebruiken van woorden. Ik heb er nota bene al eerder verhalen over geschreven. Over woorden die zich in mijn hoofd nestelen en er… Lees meer ›

Het nieuws over het plotselinge overlijden van Jetty van Rooy leidde op Twitter tot een golf van reacties onder de tweeps. Jetty was geliefd bij velen. Er werden mooie herinneringen aan haar opgehaald. De familie heeft de reacties gelezen en… Lees meer ›

Als iemand het predikaat Lieverd (jawel, met een hoofdletter L) verdiende, dan was dat wel Jetty van Rooy. Wat een schat van een mens was dat. Was, want Jetty is er niet meer. Zij overleed in de nacht van zaterdag… Lees meer ›

Ik heb niks tegen eenden. Ik ben opgegroeid met die beesten. Recht tegenover het huis waar ik opgroeide, aan de Langegeer in Rotterdam Tuindorp-Vreewijk, was een singel en daar wemelde het van de eenden. Ik vond het altijd wel grappige… Lees meer ›

Je hebt mensen en je hebt fietsbellen. Het was vroeger een gevleugelde uitspraak van mijn vader. Volgens mij gebruikte mijn vader het woord fietsbel in de zin van rare snoeshaan. Het laatste woord lees ik overigens zelf niet terug, want… Lees meer ›

Het loopt tegen half zeven in de avond. Cora heeft het vuur onder de pannen al lager gedraaid. “Waar blijft hij toch?”, moppert ze in zichzelf. “Het eten staat te verpieteren.” Dan gaat de deurbel. Cora loopt naar de gang… Lees meer ›

Deze week had ik het weer. Een woord dat zich in mijn hoofd nestelde en zich daar maar bleef herhalen. In eerste instantie besteedde ik er geen aandacht aan, want ach… het woord stelt eigenlijk niets voor. Het is niet… Lees meer ›

Ik ben weer uit balans. Net als in 2011 is het er langzaam ingeslopen. Net als toen maakt mijn lijf weer af en toe bewegingen die ik absoluut niet heb gepland. En net als toen is staan zonder duizelig te… Lees meer ›

Ik heb niet zo heel veel met eten. Ik eet omdat een mens nu eenmaal moet eten om in leven te blijven. Ik stel ook geen hoge eisen aan het maal dat op mijn bord komt te liggen. Kwak een… Lees meer ›

Op 18 september is het twee jaar geleden dat mijn site www.kievits-ei.nl het levenslicht zag. En ik kan u zeggen dat ik nog altijd heel blij ben dat ik mij destijds door Petra Blankwaard en Ed Nissink heb laten overhalen… Lees meer ›

Deze week moest ik bij mijn huisarts een herhaalrecept aanvragen voor een medicijn dat ik gebruik. Nog niet eens zo heel lang geleden belde ik daarvoor mijn huisarts, die schreef een recept uit, deed dat in een envelop en prikte… Lees meer ›

In april 2013 werd ik door NLP Master Zita Schwab geïnterviewd voor een artikel in de nieuwsbrief van Z-Factory. Eén van de vragen die zij stelde, was of ik nog een grote wens had. Ik heb haar toen geantwoord dat… Lees meer ›

Het is nog niet zo dat ik me er ernstig zorgen over maak en ermee naar de huisarts ga, maar ik heb ergens last van. Ik heb het al mijn hele leven. Vroeger had ik het zo af en toe… Lees meer ›

Ik ben een man. Niet van nature, hoor. Nee, er is een man van me gemaakt. In 1973 om precies te zijn. Later dan gepland, want het was aanvankelijk de bedoeling dat de transformatie al in 1971 zou plaatsvinden. Toen… Lees meer ›

Ridder Joris wordt wakker van de zonnestralen die door de smalle vensteropening de torenkamer van zijn kleine kasteel binnenkomen en zijn gezicht strelen. Hij kijkt naast zich en ziet dat zijn gemalin Isabella nog in diepe rust is. Ridder Joris… Lees meer ›

Met een schok word ik wakker. Ik kijk verdwaasd om me heen. De televisie staat aan en ik zie dat Detective Chiefinspector Tom Barnaby dicht bij het oplossen van weer een aantal Midsomer Murders is. Ik heb de moorden gemist,… Lees meer ›

Het mooie van verhalen schrijven en deze publiceren op je website is dat je er altijd wel reacties op krijgt. Dat is leuk, want dan weet je dat je verhalen gelezen worden. Bovendien geeft het een goed gevoel om te… Lees meer ›

We kwamen allebei net uit bed. Ik keek naar hem. Zijn haren verwilderd door het woelen, zijn wangen ongeschoren. Niet bepaald een aanblik die vlinders in de buik opwekt, bedacht ik me. Hij zag het me denken. We moesten er… Lees meer ›

Aan het eind van mijn verhaal ‘Boze boodschap’ heb ik u gezegd dat ik een winkelwet zou opstellen met daarin regels om het boodschappen doen in supermarkten sneller, efficiënter en zonder ergernissen te laten verlopen. Ons land is aan zo’n… Lees meer ›

Met een klap smijt ik de voordeur achter me dicht en been boos naar de keuken. “Wat is er aan de hand?”, vraagt mijn zoon, terwijl ik nijdig de net gekochte etenswaren in de koelkast gooi. “Man, man, man, wat… Lees meer ›

Er heeft zich gisteravond in mijn huis een afschuwelijk drama afgespeeld. Het ging razendsnel. Binnen tien minuten drie slachtoffers. Twee doden en één in kritieke toestand. En dat allemaal door drank. De avond begon zoals alle andere avonden deze week.… Lees meer ›

Met een uiterste krachtsinspanning ren ik naar de bal, die tergend langzaam in de richting van het verlaten doel rolt. Struikelend weet ik de bal nog net voor de doellijn op te pakken. Triomfantelijk houd ik de ‘leren knikker’ in… Lees meer ›

Er zijn van die dagen dat ik naar het einde verlang. Vandaag is zo’n dag. Ik ben nog maar… Sorry dat ik weer even bij je binnendring, Gert. Maar hier schrik ik toch van. Ah, daar hebben we Karel Meier… Lees meer ›

In gedachten verzonken zit ik op de bank. Ik kijk naar buiten, maar neem niet waar wat zich daar afspeelt. Haaaaa, die Gert! Ah, als dat meneer Meier niet is. Ik dacht al: waar blijf je? Het is alweer een… Lees meer ›

Er wordt aan de deur gebeld. Ik leg m’n iPad opzij en loop naar de voordeur. Als ik de deur open, zie ik een cameraploeg staan. Vooraan staat een man die zijn hand naar me uitsteekt. “Niet schrikken”, zegt hij.… Lees meer ›

Tot gisteren werd ik geplaagd door een knagend schuldgevoel. Ik ben namelijk niet zo strikt in het scheiden van afval. Ik ben me ervan bewust dat sommigen van u door deze bekentenis teleurgesteld zullen zijn in me. U had me… Lees meer ›

Haha, Gert. Nu nog eentje over ik kan niet schaatsen (of stijldansen). Die is dan voor mij. Dit schreef Dirk van Kampen onlangs op mijn Facebookpagina als reactie op mijn vorige verhaal ‘Ik kan niet (meer) zwemmen’. Nu was ik… Lees meer ›

“Weet je wat voor jou goed zou zijn?”, zei laatst een kennis aan wie ik had verteld dat ik al een tijdje niet lekker in m’n vel zit. Ik wist het niet. “Zwemmen”, zei de kennis. “Dat is goed voor… Lees meer ›

Zoals hij daar ligt, met zijn handen ineengevouwen op zijn buik, lijkt het of Johan slaapt. Maar Johan slaapt niet. Hij is zich bewust van wat er om hem heen gebeurt. Hij hoort het geroezemoes van stemmen en rinkelende koffiekopjes.… Lees meer ›

Vannacht was ik weer even een jaar of 10, 11. Ik stond in korte broek en Pipobloes in de cabine van de motorwagen van de RTM-tram die ons van Rotterdam naar Oostvoorne bracht. Mijn opa was de machinist. Hij bediende… Lees meer ›

Het is donderdag 12 december 2013. Ik ben boven bezig als er aan de deur wordt gebeld. Ik loop naar beneden en zie een bestelauto in de straat staan. De chauffeur dacht waarschijnlijk dat ik niet thuis was en heeft… Lees meer ›

Zoek een hobby. Wordt lid van een vereniging. Ga eens lekker uit. Het zijn goedbedoelde adviezen die ik in mijn leven menigmaal heb mogen aanhoren. Zoals gezegd, goed bedoeld, maar aan mij niet besteed. Ik ben nu eenmaal geen verenigingsmens.… Lees meer ›

Ik ben gepakt. Afgelopen donderdagmiddag… Tjonge Gert, wat heb je uitgevreten dan? Ah, meneer Meier komt zich weer eens met mijn verhaal bemoeien. Karel voor jou, kerel. Noem me nou toch eens gewoon Karel. Maar vertel op, waarom ben je… Lees meer ›

Het is woensdag vandaag. En de woensdagavond is voor mij sinds enkele jaren de vaste Keesavond. Begrijp me goed, hier bedoel ik niets ordinairs mee. Dat u niet denkt dat ik me elke woensdagavond op pad begeef en me uitleef… Lees meer ›

Johan ligt uitgestrekt in de struiken langs de lange polderweg. Hij is moe. Doodmoe. Van het voortdurend fietsen tegen de wind in, van het telkens weer moeten omrijden vanwege de vele obstakels die op zijn weg werden opgeworpen. Even dacht… Lees meer ›

Het is zaterdag 19 november 2016. Het is een koude en mistige dag. Bij de haven van Almere wachten duizenden kinderen en hun ouders achter dranghekken. Ze zingen en ze springen, want ze zijn zo blij. En het helpt ook… Lees meer ›