Onsmakelijk verhaal
Het jaar 2015 is alweer enkele uren oud. Nee, u hoeft niet te schrikken. Ik ga niet terugblikken op 2014. Dat heb ik al gedaan. Ik ga ook niet mijn goede voornemens voor 2015 met u delen. U kunt er toch niets mee. Nou, eentje dan. Eén goed voornemen wil ik u wel vertellen. Ik ga in 2015 vaker uit eten.
In 2014 heb ik mijn eerste echte culinaire ervaringen beleefd. In twee toprestaurants in Zoetermeer. Ik heb de smaak te pakken gekregen en ga dit jaar vaker uit eten. U zult zich misschien afvragen waarom nu pas. Dat wil ik u wel vertellen, maar het is een nogal onsmakelijk verhaal. Oké Gert, laat dan maar, zie ik u denken. Nou vooruit dan, omdat u zo aandringt. Wel een toepasselijk woord, trouwens. Ik wilde altijd wel graag uit eten, maar durfde eigenlijk nooit zo goed. Ik heb namelijk een darmstelsel dat vaak afwijzend reageert als ik voedsel tot me neem. Mijn darmen zijn nogal prikkelbaar. Ik weet niet van wie ze dat hebben. Niet van mij in elk geval, want ik ben doorgaans niet snel geprikkeld. Ik heb in het verleden vaak genoeg geprobeerd mijn ingewanden mee uit eten te nemen, maar echt gelukkig maakte ik ze er niet mee. En dat lieten ze dan ook luidkeels weten. Luid grommend zaten ze dan bij mij aan tafel. En ze oefenden stevige druk uit om mij m’n eetactiviteiten te laten staken. Ik heb ze lang, misschien wel te lang, hun zin gegeven en uit eten gaan zoveel mogelijk vermeden. Maar nu ben ik er klaar mee. Ik heb schijt aan m’n darmen. Ik laat ze het plezier van lekker uit eten gaan niet meer vergallen. Ze gaan gewoon mee. En als ze heel vervelend doen, neem ik ze even mee naar een speciale ruimte en laat ze daar uitrazen. Zij opgelucht, ik opgelucht.
Gadverdamme Gert, wat een onsmakelijk verhaal, zie ik u denken. Ik had u gewaarschuwd, maar u vroeg er zelf naar. Maar ik zal erover ophouden, want we gaan aan tafel.
Het mooiste van mijn culinaire ervaringen vond ik – afgezien van het gegeven dat het eten voortreffelijk smaakte- de manier waarop de gerechten werden geserveerd. Mooi opgemaakte borden en een trots en passievol verhaal erbij over wat je allemaal op je bord zag liggen. Alleen al daardoor werden de gerechten nog lekkerder. Ik vind eigenlijk dat ze dat in alle restaurants zouden moeten doen.
“Goedenavond. Welkom bij McDonalds. U heeft gereserveerd?”
“Ja, op naam van De Kievit.”
“Prima, ik zal u voorgaan naar uw tafel. Kan ik uw jassen aannemen?”
Eenmaal aan tafel gezeten, komt een jong meisje in McDonaldstenue de bestelling opnemen. Haar paardenstaart steekt parmantig door de opening aan de achterkant van het petje dat ze op haar hoofd heeft. Ik kan er niets aan doen, maar ik vind dat altijd leuk om te zien.
Even later komt het meisje aanlopen met een dienblad dat ze voor je op tafel zet.
“Op uw dienblad ziet u een cheeseburger. Als u het papiertje dat eromheen zit verwijdert, ziet u een doorgesneden broodje. Tussen de twee delen van het broodje ziet u een hamburger. Dat is een ronde, vleesachtige schijf. Daar bovenop ziet u een plakje cheddar cheese, dat door de temperatuur van de hamburger enigszins is gesmolten en daardoor een plasticstructuur heeft gekregen. Het geheel is afgemaakt met ketchup, mosterd, uitjes en een schijfje augurk. Ik zou zeggen: geniet ervan.”
Alleen al door deze uitleg krijgt het gerecht een heel klein beetje smaak.
Dit jaar ga ik vaker uit eten. Mijn darmen kunnen protesteren wat ze willen. Daar trek ik me niets meer van aan. Ze kunnen de pot op.
Hahaha, Gert, je bent alweer goed op dreef in het nieuwe jaar!
Leuk geschreven, Gert. Goed voornemen ook!
Dat alle culinaire gerechten je mogen bekomen. Je eerste stuk van het verse jaar heb ik met smaak tot mij genomen.
Voor mij geen Mac Donalds. Maar wel ei in 2015. Kievitsei. Leuke tekst weer. Gelukkig Nieuwjaar!
Groeten van Antonia.
Dank voor je leuke reactie, Antonia. Wens jou ook een mooi 2015. Ik hoop dat ik weer veel smakelijke eitjes mag leggen. 🙂