Rugzakje
Ieder mens heeft een rugzakje. Als je geluk hebt, kun je die in je jonge jaren vullen met herinneringen aan leuke gebeurtenissen. Maar naarmate je ouder wordt, komen er ook steeds meer trieste en nare gebeurtenissen bij. En nare gebeurtenissen hebben het nadeel dat ze vaak groter zijn en zwaarder wegen. Ik kan daar over meepraten, want ik heb in mijn leven best veel nare dingen meegemaakt. Daar komt bij dat ik niet het vermogen heb om dingen weg te gooien. Ik wil graag alles bewaren. Mijn rugzak zat dan ook al snel overvol en ik had er een koffer bij nodig om nieuwe ervaringen een plek te geven. Nu hebben de koffers van tegenwoordig gelukkig wieltjes zodat je niet hoeft te tillen, maar toch. Je moet het wel achter je aan trekken. De laatste tien jaar gebeurde er zoveel in mijn leven dat ik zelfs een tweede koffer nodig had. Daar liep ik, met overvolle rugzak en twee zware koffers achter me aan slepend. Als ik onderweg een bekende tegenkwam, kon ik slechts ter begroeting knikken. Een hand opsteken was er niet bij, ik had mijn handen niet vrij. Het is zelfs gebeurd dat ik een uitgestoken hand heb geweigerd. Ik kon mijn herinneringen niet loslaten.
Maar nu is alles anders. Ik heb mijn handen weer vrij. De koffers en het rugzakje heb ik leeggemaakt. Ik heb niets weggegooid, maar al mijn herinneringen verdeeld in kluisjes opgeslagen. Als ik er behoefte aan heb, kan ik er dus nog altijd bij. Wat zich eind vorig jaar al aandiende, heeft zich dit jaar voortgezet. Ik sta anders in het leven. Positief. En ik geniet ervan. Ik heb mijn handen vrij en kan uitgestoken handen aanpakken. Ik kan zelf mijn handen weer uitsteken om anderen te helpen als dat nodig is.
Niet alleen mijn handen heb ik vrij, ook in mijn hoofd is het stukken rustiger. Ik ben nu 62, op weg naar de 100. Ik wil nu eenmaal meemaken dat de burgemeester bij me op bezoek komt om te feliciteren. Op weg naar de 100 zal ik nog heel veel gebeurtenissen een plek moeten geven. Zo gaat dat nu eenmaal in een mensenleven. Ik zal bij elke gebeurtenis stilstaan, verwerken en het dan opbergen in een kluisje. En als ik er behoefte aan heb, zal ik het kluisje openen en weer even naar de gebeurtenis kijken en er herinneringen aan ophalen.
Ieder mens heeft een rugzakje. Ik ook. Dat kun je niet weggooien. Ik heb het nu opgeruimd, zodat ik er niet meer zwaar aan hoef te tillen. Een notitieblok is alles wat er nog inzit. Daarin noteer ik de gebeurtenis en in welk kluisje ik het heb opgeborgen. En natuurlijk de codes van de kluisjes, want zoals ik u al eens eerder vertelde, die kan ik niet onthouden.
Of ik de 100 haal, weet ik natuurlijk niet. Dat heb ik zelf niet in de hand. Wat ik wel zelf in de hand heb, is om wat van mijn leven te maken. Dat heb ik heel lang niet gekund. Het afgelopen jaar is de manier waarop ik in het leven sta 180 graden gedraaid. En ik geniet ervan. Ik heb mijn handen vrij en kan uitgestoken handen aanpakken. Ik kan zelf mijn handen weer uitsteken om anderen te helpen als dat nodig is.
Dank je Gert. Mooi onder woorden gebracht. Ook mijn rugzak zit barsten vol met al die herinneringen, waaronder vele verdrietige. Ze zitten er goed. En af en toe vliegen ze mij aan, maar dat hoort er bij. Maar bij mij is er een bepaalde kluis die blijkbaar een eigen leven heeft. De inhoud heb ik rationeel gezien allang een plek gegeven en heb er dan ook vrede mee. Maar toch heb ik er niet echt grip op. Ik ben er dus blijkbaar niet de baas over. Het gaat hier over mijn boventalligheid in 1996 na 24,5 jaren van leuke arbeid. Ik wordt ook nu nog na al die jaren regelmatig na een vervelende droom wakker. Een droom waarin ik al die werksituaties en bepaalde kollega,s weer tegenkom. Het zijn geen prettige dromen zal ik maar zeggen. Ik vraag mij af wanneer dit eens is afgelopen. Maar goed…. genoeg over mijn kluisje. Het is in ieder geval heel prettig om jouw schrijfsels te lezen. Ik wens je een gezond en gelukkig 2015 en hoop dat je nog lang mag doorgaan. Groetjes uit Goirle.
Ik begrijp heel goed wat je bedoelt, Bertus. Ik had ook een paar van die kluisjes die ik maar niet goed dicht kreeg.
Vraag me niet hoe, maar het is me nu gelukt om ze gesloten te krijgen. Ik hoop voor jou dat het je ook een keer mag lukken.
Ik wens jou ook een goed 2015.
Heel mooi stuk zo vlak voor het nieuwe jaar Gert. Goed ook om te horen dat er nog iemand 100 wil worden.
Dank, Mies. Ik heb nog wat verloren jaren in te halen. En die burgemeester hè…
Inderdaad. We hebben blijkbaar wat met die burgemeester want ik noem hem net als jij ook al op mijn webiste. 😉
http://www.mieshuibers.nl/over-mies/
Heel mooi geschreven, Gert! Mooi ook om hier bij stil te staan zo aan het einde van het jaar. Ik wens jou en je kinderen een mooi, gezond en inspirerend 2015 toe! En tot slot: bij mij geen kluisjes, maar trommeltjes 🙂
Dank je wel, Ellie. Ik wens jullie ook een mooi 2015.
Gert, weer een mooie tekst. Je schrijft inspirerend! Dank je wel. Een gelukkig, vredig, liefdevol 2015 voor jou en de jouwen wens ik je, Gert. Groeten, Antonia.
Dank voor je mooie compliment, Antonia. Ook voor jou een mooi 2015.
Mooi stuk.. ook ik heb zo mijn laatjes en deuren waar iets achter zit.. Soms gaan ze even open om mezelf te herinneren .. ik wens je mooie dagen en een gelukkig 2015 PS ik ga ook voor de 100
Dank je wel, Anke. Jij ook een mooi 2015 gewenst. En als je zin hebt, je bent welkom op mijn 100e verjaardag. 😉
Precies jouw woorden heb ik al regelmatig uitgesproken en dan bedoel ik 100 jaar worden omdat ik mee wil maken dat de burgemeester mij komt feliciteren. Haha, ja Gert dit hebben wij gemeen, toeval? Als iemand mij vroeg wat mijn wens was dan noemde ik dát op, inclusief de felicitatie en bloemen van de burgemeester. Ik was blij verrast dit nu van jou te lezen, dit is voor mij een teken, dus geen toeval, omdat jij mij er (zonder dat je het weet) aan laat herinneren dat ik dan anders moet gaan leven dan dat ik nu doe! Mijn rugzak is erg vol en blijf ik maar meeslepen. Alles moet in een koffer en als ik niet oppas worden dat ook kofferS. Door jouw verhaal te lezen zet jij mij, onbewust, met beide voeten op de grond en vind ik jouw oplossing van de kluisjes super! Dankjewel voor jouw mooie verhaal en tevens een goede tip, ik ga ermee aan de slag. Ik lees altijd jouw verhalen maar heel soms, als ik het linkje op Twitter mis, mis ik wel eens een verhaal. Vandaag had ik dit verhaal kunnen missen maar Selma maakte mij erop attent. Ik geloof erin dat dit een reden was. Nogmaals dank en ik wens jou een blijvend rustig hoofd, veel uitgestoken handen en een goede gezondheid met vooral óp naar de 100 toe!!
Dank je wel voor je reactie, Hiltje. Dat van die burgemeester heb ik inderdaad ook altijd geroepen. En als hij (of zij) in plaats van bloemen en biertje meeneemt, vind ik het helemaal geweldig.
Dat met die kluisjes werkt heel goed, maar jij hebt al je ladenkastje. Dus hierbij nog een tip: vergeet de kluisjes en geef alles een plek in je ladenkastje. Scheelt een boel geld en daar kun je dan weer leuke dingen van doen.
Ik zie je op mijn 100e verjaardag en daarna op jouw 100e verjaardag. Hebben we allebei iets om naar uit te kijken.
hallo Gert,
Ik ken je niet maar iemand plaatste je blog op fb ik ging het lezen en ik herken zoveel hier in.
Bedankt voor de herkenning
Leuk dat je het gelezen hebt, Gertiena. Dank je wel voor je reactie.
Nog een reactie ik wauw dat ik kon zeggen dat ik mijn hoofd leeg had en dat ik ook positief in het leven kon staan maar dit is niet zo.
Sorry dat ik je hier mee lastig val maar vind je blog mooi
Bedankt hier voor
Je valt me niet lastig, Gertiena. Ik vind het vervelend voor je dat je niet positief in het leven kunt staan. Ik weet hoe dat voelt. Mocht je behoefte hebben om er over te ‘praten’, kun je me altijd via FB benaderen.
Een stukje als dit is wat je noemt een cadeautje voor de lezer. Ik heb er van genoten, Gert. Als schrijver en taalpurist ben ik behoorlijk kritisch, maar jij behoort tot het (zeer) kleine groepje medeschrijvers naar wiens stukjes ik inmiddels halsreikend uitkijk.
Mooi blog Gert, prachtig verwoord hoe het legen is en hoe de ballast van een rugzak en koffers je leven belasten kan, zodat je er letterlijk onder dreigt te bezwijken. Ben blij voor je dat het je gelukt is om de inhoud over te pakken waar de inhoud goed opgeborgen ligt en je het niet meer nu meezeult, fijn dat dit je gelukt is!!!! Wens je een mooi 2015 en op naar de 100 en die burgemeester!
Dank je wel, Monique. Het voelt inderdaad goed om niet meer te hoeven sjouwen. Ik wens jou en je gezin ook een heel mooi 2015.