Soms is het middel erger dan de kwaal. Kent u die uitdrukking? Nou, ik wel. Ik heb het de afgelopen weken aan den lijve mogen ondervinden. Vanaf de dag voor kerst tot een paar dagen geleden heb ik het voornamelijk heel slecht gehad. Menigmaal heb ik in deze periode gedacht dat mijn laatste uurtje geslagen had. Hoewel het wetenschappelijk nog niet definitief is bewezen, zijn er volgens mijn huisarts voldoende aanwijzingen om aan te nemen dat de klachten, die het mij onmogelijk maakten naar behoren te functioneren, het gevolg zijn van een pilletje dat ik sinds medio december slik. Een pilletje dat z’n werk waar het voor bedoeld is goed doet, maar zo overijverig is dat het ook z’n heftige bijwerkingen op mij botviert. Aanvankelijk werd door de huisarts een ander pilletje ingezet om de bijwerkingen van het overijverige pilletje te minimaliseren, maar dit pilletje tegen het pilletje bood slechts tijdelijk soelaas. Daarom heb ik een paar dagen geleden, uiteraard in overleg met mijn huisarts, besloten het gewraakte pilletje niet meer in te nemen. En ik kan zeggen: ik voel me sindsdien al een stuk beter.

De bijwerkingen van het pilletje kwamen voor mij als een volslagen verrassing. Ik vertrouw namelijk altijd op wat de mensen die er voor doorgeleerd hebben mij voorschrijven en mik bijsluiters altijd ongelezen in de prullenbak. Vroeger las ik wel altijd de bijsluiters en dan kon je er vergif op innemen dat ik de in de bijsluiters genoemde bijwerkingen kreeg. Nu ik de bijsluiters niet meer lees, krijg ik de bijwerkingen ook gewoon. Waarom zou ik dus de bijsluiters nog lezen?

Ik zal u niet lastig vallen met een gedetailleerd verslag van de periode die achter mij ligt. Het was heftig. Dat voelde ik zelf en ik merkte het aan de ongeruste reacties van mijn kinderen. Het ligt nu achter me en ik hoop dat het daar blijft.