Het is over. Ik ga naar een ander.

Het is over. Ik geef het op. Na meer dan 50 jaar zet ik er een punt achter en haal ik een streep door je naam. Ik ga op zoek naar een ander. Het doet me pijn, maar ik kan niet anders. Al een aantal jaren maak je er een puinhoop van. Toch bleef ik je trouw. Maar nu is het over. Het is niet meer te doen. Het is een kwelling geworden om je te zien. De laatste weken is dat alleen maar erger geworden. Gisteren was de druppel die de emmer deed overlopen. Wat je me gisteren liet zien, maakte me oprecht verdrietig. Het deed pijn. En die pijn was zo hevig dat het overging in boosheid. Het is niet meer te doen. Ik geef het op. Dag Feyenoord, ik word fan van een andere club.

Meer dan 50 jaar was ik fan van Feyenoord. Hoe kan het ook anders als je als kind opgroeit aan de voet van de Kuip. Niet dat ik vaak in het stadion ben geweest. Daar was vroeger bij ons thuis geen geld voor. We hoefden ook helemaal niet naar het stadion om te weten dat Feyenoord had gescoord. Het gejuich in het stadion was dan bij ons in de huiskamer te horen. En ook later, toen ik zelf geld verdiende, ging ik niet naar het stadion. Nou ja, één keer ben ik er geweest. Met een toenmalige collega. Het was in de tijd dat Ove Kindvall nog bij Feyenoord speelde. We hadden staanplaatsen achter één van de doelen. Helaas werd mijn zichtlijn op het veld ernstig beperkt door op en neer springende supporters voor mij. Het was namelijk nogal koud die dag en op en neer springen was een manier om enigszins op temperatuur te blijven. Van de wedstrijd heb ik daardoor nauwelijks iets meegekregen. Sindsdien heb ik mij voornamelijk beperkt tot het luisteren naar de wedstrijdverslagen in Langs de Lijn en de samenvattingen (inclusief herhalingen) op de televisie. Tegenwoordig kijk ik de wedstrijden live op Fox Sports. Maar of ik het mezelf ga aandoen om nog naar een wedstrijd van Feyenoord te kijken, weet ik nog zo net niet. Ik wil de boosheid die me gisteren tijdens de –overigens wel gewonnen- wedstrijd tegen Cambuur overviel niet graag nog een keer meemaken. Scheldend en vloekend zat ik op de bank. Dat was overigens wel makkelijk kijken, want ik was zo kwaad dat ik de trainer en de spelers van Feyenoord allemaal van de zelfde voornaam –drie letters, beginnend met een L en je kunt het omdraaien- voorzag.

Ik geef het toe. Ik was in meer dan 50 jaar niet echt een uiterst fanatieke Feyenoordsupporter die zijn club overal volgde, maar ik was al die tijd wel een hartstochtelijk fan. En dat viel de laatste jaren niet altijd mee. Het was bij tijd en wijle zwaar om de teloorgang van die eens zo grote en mooie club te aanschouwen. Lange tijd kon ik dat bedekken met de mantel der liefde, maar het houdt eens op. En dat moment is nu gekomen.

Ik ben geen deskundige. Dat pretendeer ik ook niet te zijn. Wat ik zie –en ik ben daarin niet de enige als ik de discussies in voetbalpraatprogramma’s mag geloven- is falend beleid. “Er is slecht ingekocht”, hoor ik in die programma’s met enige regelmaat zeggen. Hoewel ik de term ‘ingekocht’ altijd nogal raar vind als het over mensen gaat, begrijp ik wel wat er bedoeld wordt. En ik ben het ermee eens. Vergelijk het eens met een supermarkt. De inkoper (technisch-directeur in het voetbal) is verantwoordelijk voor de artikelen die er in de winkel komen te liggen. Als hij een beperkt budget heeft en toch een zo breed mogelijk assortiment wil bieden, zal hij voornamelijk C-merken en artikelen die op het randje van de houdbaarheidsdatum balanceren inkopen. Dat lijkt slim, maar als concurrerende supermarkten wel A- en B-merken inkopen en daarnaast attractieve acties bieden, verlies je op den duur de strijd. En dat op den duur kan heel snel komen als je ook nog eens een beginnende bedrijfsleider (trainer) zonder enige warenkennis en autoriteit aanstelt. Hij mag dan in het verleden een verdienstelijk vakkenvuller zijn geweest en heel sympathiek zijn, als je niet goed met de producten omgaat, wordt de kwaliteit ervan minder. Dan wordt het tijd om er 35%-stickers op te plakken en een opruiming aan te kondigen.

Wat er ook gebeurt, voor mij is het over. Ik geef het op. De komende weken kijk ik op Fox Sports niet meer naar wedstrijden van Feyenoord. Hoewel… misschien af en toe toch stiekem heel even. Want eerlijk is eerlijk. Feyenoord blijft toch voor altijd in mijn hart. Al gaan we misschien voorlopig even niet meer hand-in-hand.

3 replies on “Het is over. Ik ga naar een ander.”

  1. Joost op

    Je zegt fan te willen worden van een andere club- ik neem aan dat je het dan over een buitenlandse club hebt want het Nederlands voetbal is de afgelopen jaren over de hele linie om te janken. Helaas.

  2. Rolande De Bruyn op

    Uit vrouwenoogpunt bekeken is dit ” vreemd gaan” aanvaardbaar , ik zou zeggen doe maar, geniet ervan !!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *