Op gespannen voet

Ik leef op gespannen voet. Letterlijk. Soms loopt de spanning zo hoog op dat ik sta te trillen op mijn benen. Ik leef namelijk op gespannen voet. Met mijn lichaam en mijn geest. Het lijkt wel of die twee een pact hebben gesloten om mij het leven zo onaangenaam mogelijk te maken. Waarom zij dat doen? Ik heb geen idee. Ze doen het. Vanaf het moment dat ik wakker word tot het moment dat ik ’s avonds naar bed ga zijn mijn lichaam en mijn geest druk bezig met hun pestgedrag. Af en toe laten ze mij een paar dagen met rust. Maar ze komen altijd weer terug en beginnen dan weer met hun getreiter. En dit nu al drie maanden achtereen.

Het begon allemaal op 24 december. We waren hier klaar voor de kerst. Alle voorbereidingen waren getroffen. Van kerststress was dus geen sprake. Voor zover ik me kan herinneren zat ik die kerstavond dan ook redelijk ontspannen op de bank. Plotseling begon het in mijn oren enorm te suizen en schel te fluiten. Ik voelde rare pijntjes in mijn hoofd en niet lang daarna had ik het gevoel dat ik mijn bewustzijn ging verliezen. Dat laatste gebeurde gelukkig niet. Ik probeerde me zo rustig mogelijk te houden. Het suizen en fluiten in mijn hoofd ebde langzaam weg en ook de rare pijntjes verdwenen.

De volgende dag kwam het echter allemaal al vroeg op de dag in volle hevigheid terug. Suizen, fluiten, rare pijntjes, het idee flauw te gaan vallen. Mijn omgeving veranderde. Ik leek er geen deel meer van uit te maken. Mijn kinderen hebben er meerdere keren op aangedrongen om een dokter te bellen. Hoewel ik een aantal keren op het punt heb gestaan om aan hun verzoek te voldoen, heb ik er toch van afgezien. Zwaaiend met mijn armen en schoppende bewegingen makend met mijn benen verdreef ik het gevoel van flauwvallen en overleefde ik de kerstdagen.

We zijn inmiddels drie maanden verder. De klachten zijn er nog altijd en lijken ook steeds heviger te worden. De afgelopen tijd zijn verschillende mogelijke oorzaken onderzocht. Gedacht werd aan de bijwerkingen van een antidepressivum dat ik sinds medio december slikte. Stoppen met dit middel leek heel even de oplossing, maar al snel kwamen de klachten terug. Omdat er in mijn beide gehoorgangen een hardnekkige ontsteking zit, werd ik doorverwezen naar een kno-arts. Deze stelde dat het suizen en fluiten een gevolg van de ontsteking zou kunnen zijn. Het zou kunnen, maar het is niet gezegd dat het zo is. De kno-arts smeerde een ‘wonderzalfje’ in mijn oren. De ontsteking zou nu wel snel voorbij zijn, sprak zij. Niet dus. Het zit er nog altijd. Inmiddels is ook gebleken dat mijn klachten voorkomen op het lijstje bijwerkingen van de bloedverdunner die ik sinds medio december gebruik. Of dit middel wellicht de oorzaak van mijn klachten is, zullen we niet te weten komen. Ermee stoppen is medisch gezien niet verantwoord en het enige alternatieve middel bevat een bestanddeel waar ik allergisch voor ben.

En nu is het gewoon elke dag raak. Als ik ’s morgens wakker word, ontploft er iets in mijn hoofd. Dan gaat het meteen suizen en fluiten en voel ik die rare pijntjes in mijn hoofd. Dat houdt dan de hele dag aan en meerdere keren per dag komt er wel een moment dat ik weer het gevoel krijg dat ik mijn bewustzijn ga verliezen. Dat dit laatste niet echt gebeurt, houdt mij letterlijk op de been. Langzaam maar zeker is het besef gekomen dat er misschien wel ergens een medische verklaring voor mijn klachten is, maar dat het verergeren ervan het gevolg is van overspannen reacties van mijn geest en mijn lichaam op wat er in, om en met mij gebeurt. Mijn geest pikt signalen op, weet ze niet te duiden en alarmeert mijn lijf. Mijn lichaam schrikt daarvan, schiet in de stress en stuurt versterkte panieksignalen terug naar mijn geest. En zo zijn die twee nu al maanden bezig om elkaar op te fokken. Ik heb mijn lichaam en mijn geest aan het begin van dit verhaal ervan beschuldigd dat ze een pact hebben gesloten om mij het leven zo onaangenaam mogelijk te maken. Dat is natuurlijk niet waar. Ze doen dit niet expres. Dat mag ik tenminste toch hopen… Feit is wel dat ik nu al veel te lang op gespannen voet leef met mijn lichaam en mijn geest. Het is de hoogste tijd voor vredesbesprekingen. Ik heb nu een aantal activiteiten in het verschiet die ertoe moeten leiden dat we op een vreedzame en redelijk ontspannen manier met elkaar om kunnen gaan… mijn lichaam, mijn geest en ik.

7 replies on “Op gespannen voet”

  1. Jannie Harmsen op

    Ik wens je daar veel sterkte mee Gert. Heb je overigens ook al aan hyperventilatie gedacht, dit zou ook een rol kunnen spelen. In dat geval zou je misschien iets hebben aan ademtherapie en/of elke dag even een (rustige) wandeling in de natuur, hoofd leegmaken….. Onbewust draagt een mens toch meer mee dan hij denkt.

  2. Klaas Blaauw op

    Beste Gert, kennelijk gaat jouw autonome stelsel met je lichaam en geest aan de haal. Ik heb baat gevonden bij autogene training, een soort zelfhypnose, waarbij je leert om datgene wat je normaal niet zelf kunt regelen in je lichaam (het autonome stelsel, zoals bijvoorbeeld ademen, kloppen van je hart etc.) toch met je geest kunt beïnvloeden door gedachteassociaties. Je kunt dan het kloppen van je hart beïnvloeden, je bloeddruk omlaag brengen,
    je ademhaling reguleren, maar vooral ontspannen bezig zijn met je lichaam terwijl je op je rug ligt met je ogen dicht.
    Indertijd werd ik door mijn huisarts verwezen naar een fysiotherapeut die autogene training in z’n programma had. Overigens staat het fenomeen autogene training ook bekend onder de naam van de ontwikkelaar Dr. Schulz. men noemt het dan “schulzen”. Ik hoop dat je er wat mee wil en kunt………. veel sterkte en houd moed…..groeten, Klaas Blaauw

  3. Lijkt mij heel heftig. Sterkte met dit alles, Gert…dat de oorzaak bekend wordt en jij er iets aan kunt doen zodat er weer rust komt, dat wens ik je van ganser harte toe!

  4. Henny Dekker op

    Beste Gert,
    Echt heel erg vervelend voor je wat je de laatste 3 maanden allemaal overkomt.
    Maar wel fijn dat je tenminste weer een stuk geschreven hebt.
    Eigenlijk dubbel fijn.
    Ten eerste dat je toch weer schrijft,
    En ten tweede, dat er misschien reacties van mensen komen die deze klachten herkennen en waar je misschien medisch gezien wat aan hebt.
    Sterkte en beterschap hoor Gert.
    Henny.

  5. leen van der schueren op

    Best mogelijk dat je in een vicieuze cirkel bent beland, maar een hersenscan, inclusief van je halsslagaders, zou ik toch durven aanraden, om het risico op een CVA (cardio vasculair accident) op te sporen. De psychische connotaties reiken veel verder dan de afwezigheid van kerststress, ook die zijn het bevragen waard.
    Beterschap, sowieso!

    • Gert op

      In november is een hersenscan gemaakt, Leen. Daaruit is gebleken dat er sprake is van vasculaire stamlaesie. Om herhaling te voorkomen, slik ik een bloedverdunner.

  6. greet op

    Ik lees dat je net weer naar het ziekenhuis geweest bent. Nare zaak zeg. Is er al gekeken naar de ziekte van Meniere?
    Het “flauwvallen” duizeligheid en de pieptonen/tinitus lijken overeen te komen.
    Ik kan niets anders dan je beterschap wensen…bij deze.

    Groet,Greet

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *