‘k Wor gek van me eige
Mensen die me volgen op Twitter en Facebook zullen het ongetwijfeld opgemerkt hebben. Ik ben de laatste tijd een beetje druk. Al een week of twee plaats ik dagelijks meerdere berichtjes op deze sociale media (sm). Woordgrappen, gedichtjes, grappige voorvallen… ik zet ze op de sm. Dat deed ik altijd al, maar niet in de mate waarin ik het nu doe. Een nicht van me reageerde onlangs onder een berichtje op Facebook met de opmerking ‘Volgens mij sla je een beetje door.’ Ik denk dat ze gelijk heeft. Ik merk het zelf ook. Ik ben een beetje druk. Alsof ik opeens getroffen ben door een soort sm-ADHD. Ik heb mezelf niet meer in de hand. Sinds een week of twee ploppen de hele dag -en soms ook grote delen van de nacht- woordspelingen en gedichtjes in mijn hoofd. En die moet ik dan delen op de sm. Ik kan mij voorstellen dat mijn sm-vrienden er zo langzamerhand een beetje gek van worden. Aan hen daarom mijn welgemeende excuses voor de overlast die ik veroorzaak, maar ik kan er niets aan doen. Het gebeurt me. Daar baal ik van. ‘k Wor gek van me eige.
Ik heb nog in alle kasten gezocht of ik het nog had. Helaas, ik zal het wel een keer weggedaan hebben. Ik heb het over een t-shirt met daarop de tekst ‘k Wor gek van me eige. Het was eind jaren ’80 dat ik dat shirt vaak droeg. Tiny en ik woonden toen nog in Rotterdam en we hadden allebei enkele shirts met Rotterdamse kreten. Het was in die tijd dat ik de kans kreeg om in Alphen aan den Rijn te gaan werken. Voorwaarde was wel dat we er ook gingen wonen. Nu hadden wij allebei wel eens van Alphen aan den Rijn gehoord, maar we waren er nog nooit geweest. “Azzie d’r maar een klossie garen ken kopen, vind ik het goed”, stelde Tiny. En dus stapten we op een mooie zomerdag in de auto om Alphen -dat aan den Rijn laat ik verder maar zitten, anders wordt de tekst zo lang- te verkennen. Al snel hadden we in de gaten dat we er bekeken werden. Ik zag zelfs iemand naar ons wijzen en er werd om ons gelachen. Aanvankelijk hadden we niet door waarom dat was, maar toen wees Tiny op onze shirts. Daar liepen we, hand in hand, met onze Rotterdamse t-shirts. Op het shirt van Tiny stond de tekst: kenne kunne, ligge legge, krijg de klere. En op mijn shirt prijkte in grote kleurige letters: ‘k Wor gek van me eige.
Dat gevoel heb ik nu in werkelijkheid. De hele dag denken in beelden en gedichtjes, woorden en zinnen letterlijk nemen en de ongein die daaruit voortkomt ongegeneerd delen op de sm. ‘k Wor gek van me eige. Toch ben ik er ook blij mee. Mensen die mij volgen op Twitter, Facebook en mijn verhalen lezen, weten dat ik nu al meer dan een half jaar kamp met gezondheidsproblemen. Vreemde lichamelijke klachten en psychische problemen. Tot een week of twee geleden dacht ik er nooit meer uit te zullen komen. Denken, schrijven… het lukte me niet meer. Steeds heviger suizen en fluiten in mijn hoofd maakte het ordenen van mijn gedachten onmogelijk. Ik kreeg wel een pilletje om wat rustiger te worden, maar dat hielp niet. Ik heb mijn huisarts bijna letterlijk gesmeekt een pil voor te schrijven die wel werkt. Dat heeft hij gedaan. En zie… ik kan weer denken, ik kan weer schrijven. Ik kan weer lachen, ik kan weer GENIETEN. Het is alsof mijn hoofd is ontstopt. En de tinnitus, dat suizen en fluiten, is er nog wel, maar wordt op momenten dat ik me ontspan en kan genieten naar de achtergrond verdrongen. Ik begrijp dat ik niet afhankelijk kan blijven van de pil. Daar wordt aan gewerkt. Misschien dat dan ook mijn sm-ADHD afneemt. Maar zolang de woordspelingen en gedichtjes in mijn hoofd ploppen, zal ik ze delen. Niet omdat ik dat wil, want vaak denk ik: doe nou toch niet, Gert. Maar dan is het al te laat, dan staat het er al op.
Dus lieve sm-vrienden, nogmaals mijn excuses voor de overlast. En als ik me weer eens laat gaan, moet u maar denken: Hij wor gek van ze eige, maar hij voelt zich wel een stuk beter.
Als je eenmaal begint, is er vaak geen houden meer aan. Van pure ellende – twee weken regen aan één stuk door in 1992 Denemarken – begon ik gedichtjes te schrijven. Als ik iets niet kan, is het dat wel. Tot ik er zelfs ’s nachts voor opstond. Ik werd ook gek van mijn eige.
Maar in jouw geval zou ik er gewoon maar mee doorgaan. Ik vind ze heerlijk om te lezen.
Dank voor je reactie en compliment, Mies. Ik zal doorgaan. 🙂
Deel ze maar lekker hoor Gert, ik ben blij voor jou! En ik geniet overigens ook nog eens van jouw eige ‘gekte’!
Lekker doorgaan, ik heb er geen problemen mee. Ik vindt ze altijd leuk.
Doorgaan Gert…ik geniet ervan, van jouw ‘eige gekte’ ?
Ik geniet ervan en ben stilletjes heel jaloers op jouw creatieve geest.
Mij maak je er niet gek mee. Is juist hartstikke leuk. Vooral doorgaan zou ik zeggen.