Een ouderwetse klucht voor zeven personen. Rolverdeling in volgorde van opkomst: Ik – ik. HijW – medewerker woningcorporatie ZijA – medewerkster aannemer HijL – loodgieter ZijW – medewerkster woningcorporatie HijA – medewerker aannemer Hij2A – medewerker aannemer Het is dinsdagochtend… Lees meer ›
Een flamboyante levensgenieter ben ik nooit geweest en zal ik ook nooit worden. Het zit niet in mijn aard. Ik ben namelijk behoorlijk introvert en verlegen. In grote gezelschappen deel ik mezelf geen opvallende rol toe. Sterker nog, ik probeer… Lees meer ›
Het is zaterdag 13 februari 2021. Om exact 19.00 uur stapt premier Mark Rutte het zaaltje binnen waar de Nederlandse pers zich al heeft verzameld voor een extra persconferentie. Achter hem komt ook doventolk Irma Sluis het zaaltje in. De… Lees meer ›
Veifgever: Arna Michielsen Woorden: steampunk – drijfijs – cirkelzaag – gelatinepudding – camper Het was een zonnige voorjaarsdag toen Theo zijn camper in de grote loods achter zijn woning parkeerde. Hij had de kampeerwagen nog maar net en zou er… Lees meer ›
Het is zondag 23 augustus 2020. Het is vandaag twee jaar geleden dat de ‘oude buurman’ overleed. Ik denk terug aan een bijzondere dag die ik samen met hem mocht doorbrengen. Wetend dat hij er om 17.00 uur niet meer… Lees meer ›
Veifgever: Jan van Es Woorden: Bossche bol – symfonie – illuminatie – falderappes – guichelheil Tip vooraf: Dit verhaal komt het best tot z’n recht als u de woorden waarin de letter G (geldt ook voor ch) voorkomt met een… Lees meer ›
Veifgever: Adrie den Hertog Woorden: zeemeeuw – huurfiets – tegenwind – cranberrygebak – anderhalve meter Johan staat aan het strand. Hij kijkt uit over de zee. Er staat een stormachtige wind. Johan heeft moeite zich staande te houden. Zijn veel… Lees meer ›
Veifgever: Monique Vereijken Woorden: bezoekhond – liefde – wratje – vakantie – leverworst Opmerking vooraf: Dit verhaal is het vierde hoofdstuk in de reeks over de familie kievit. Eerder verschenen 1. Vreemde vogel, 2. Blauwe vinkjes en 3. Gillende keukenmeid.… Lees meer ›
Veifgever: Klaas Blaauw Woorden: banaan – schaap – tuin – radio – kippenkont Het is op een zonnige zomerdag even na twee uur als John na een zakenreis van drie weken de oprit van zijn vrijstaande villa oprijdt. Hij parkeert… Lees meer ›
Veifgever: Arie de Kievit Woorden: provo – bezorger – Sinterklaas – papegaai – gillende keukenmeid Opmerking vooraf: In ‘Geef me de veif’ schrijf ik verhalen op basis van vijf gegeven woorden. De oplettende lezer zal al gezien hebben dat hierboven… Lees meer ›
Ze was weer even terug in mijn leven. Zomaar opeens. Ik heb geen idee waarom. En ook geen idee hoe het kan. Ze moet immers al een eeuwigheid niet meer onder ons zijn. Ze liep in mijn beleving al tegen… Lees meer ›
Veifgever: Egbert Egberts Woorden: gemist – bericht – kievit – vijf – uniek Mees kijkt tevreden om zich heen. “Zo, dat ziet er weer netjes uit”, praat hij in zichzelf. “Mijn gezinnetje komt straks thuis in een mooi opgeruimd nest.”… Lees meer ›
Veifgever: Jan Zwier Woorden: bergschoen – nietmachine – rijksdaalder – yoghurt – afzuigkap Het is een drukte van belang in het dorp. De jaarlijkse voorjaarsbraderie heeft ook deze keer weer vele handelaren en bezoekers uit alle windstreken naar het dorp… Lees meer ›
Veifgever: Marianne Bodde-van Hagen Woorden: Tegenslag – dapper – doorzetten – kievitsei – gelegd Peinzend staat hij aan de rand van een weiland. Hij is verliefd. De vrouw met wie hij de rest van zijn leven wil delen en met… Lees meer ›
Veifgever: Ben Dubbeldam Woorden: vrijdagmiddag – vijf – uur – je – weet Het is een koude vrijdagmiddag in januari. De klok wijst bijna vijf uur aan als Philip plotseling uit zijn stoel opstaat en naar de gang loopt. “Wat… Lees meer ›
Veifgever: Bertus Schrumpf Woorden: top – idee – gewoon – bijzonder – doen Hij is 43. Zij ook. Hij is met haar getrouwd. Zij met hem. Hij heeft geen kinderen. Zij ook niet. Hij heeft een drukke baan. Zij ook.… Lees meer ›
Veifgever: Anna de Jong Woorden: reddingsboot – visite – kamerplant – gewei – koffie Het is bijna drie uur in de nacht. Gejaagd loopt Cora door haar huis. Her en der pakt zij wat spullen bij elkaar. Spullen die ze… Lees meer ›
Veifgever: Marianne Cramer Woorden: muziek – regen – foto – klok – appelstroop Het is nog vroeg in de ochtend als Gijs wakker wordt. Hij probeert overeind te komen, maar laat zich meteen weer achterover zakken. Zijn hele lijf doet… Lees meer ›
Veifgever: Desiree Bloem Woorden: kerst – poes – kalkoen – galajurk – sneeuw Het is 25 december. Eerste kerstdag. Vera wordt wakker en kijkt op de wekker die op het nachtkastje naast het bed staat. “Oeps, kwart over negen al.… Lees meer ›
Stilletjes staat hij in een hoek Wachtend op bezoek Dat zich in hoge nood Met de billen bloot Aan hem vertoont Als de gast van de nood is verlost Is hij paraat op z’n post Om na het poepen en… Lees meer ›
Het is zaterdagavond 14 september. Zoon is uit. Poes heeft zich teruggetrokken op zolder. Ik schenk een biertje in en vermaak me met televisie kijken. Na Beste Zangers, Dit Was Het Nieuws, Studio Sport en drie biertjes zet ik tegen… Lees meer ›
“Nu wordt het met eten een stuk makkelijker, pap”, sprak mijn zoon nadat we de laatste spullen van mijn dochter hadden overgebracht naar haar eigen huis. Zoon doelde daarmee op het gegeven dat het bedenken van een avondmaaltijd voor ons… Lees meer ›
‘Ben je er al een beetje aan gewend dat je dochter niet meer thuis woont?’. Deze vraag wordt me de laatste tijd vaak gesteld, want een paar weken geleden verliet mijn dochter het kievitsnest en nam zij haar intrek in… Lees meer ›
Vorige week ploften ze door de brievenbus op mijn deurmat. Twee gekleurde enveloppen. Een blauwe en een paarse. Ik heb niets tegen deze kleuren. Integendeel, ik vind ze zelfs heel mooi. Behalve als het om enveloppen in deze kleuren gaat.… Lees meer ›
‘Lieve oma, hoe gaat het met u? Met mij gaat het goed. Ik hoop met u ook.’ Zo begon ik als kleine jongen mijn brieven aan mijn oma als we elkaar een tijd niet hadden gezien. Dat kwam met enige… Lees meer ›
Het is donderdag 20 december 2018. Tegen drie uur ’s middags maak ik mijn dagelijkse gang naar de supermarkt, want het er moet een avondmaal op tafel komen. Aangekomen op de parkeerplaats bij het winkelcentrum moet ik zoeken naar een… Lees meer ›
Het is 3 december en het jaar 2018 loopt ten einde. Met nog een kleine maand te gaan is het eigenlijk te vroeg voor een terugblik op dit jaar. Ik ga dat toch doen. Omdat ik door een paar gebeurtenissen… Lees meer ›
Hé Gert. Zit je weer te somberen op bank? Huh, wie ben jij? Oh, ik zie het al. Karel Meier, m’n alter ego, m’n geweten, m’n beschermengel die zijn tekst altijd vetgedrukt krijgt. Precies! Al weet ik eigenlijk niet waarom… Lees meer ›
“Henkie!” “Ja mam.” “Je moet over drie uur op school zijn en je moet je sokken en schoenen nog aantrekken.” “Mam… de school is aan de overkant.” “Ja, maar jij hebt altijd uren nodig om je sokken en schoenen aan… Lees meer ›
Hehe, het was me het weekje wel. Druk, druk, druk, druk. Ik sta mezelf toe om even te gaan zitten en laat me met een plof op de bank vallen. Zo, ik zit. Maar ik zit niet lekker. Hoger dan… Lees meer ›
Ik kijk in de spiegel. Tegenover me zie ik een bekend gezicht. Het is mijn gezicht. Logisch, want ik kijk in de spiegel. Maar toch… er is iets aan dat gezicht dat ik niet herken. Er is iets veranderd… Maar… Lees meer ›
Het onmogelijke is gebeurd. Ik ben om. Ik heb het roer radicaal omgegooid. Sinds een maand gaat het er hier in huis totaal anders aan toe. En dat is ook duidelijk te zien. Aan de scheidplekken… Mensen die mij kennen,… Lees meer ›
Het was in 1967 toen mijn beste vriend en ik tot de conclusie waren gekomen dat wij inmiddels een leeftijd hadden bereikt die rechtvaardigde dat wij de wijde wereld in zouden trekken. We waren immers 15. En dus hadden we… Lees meer ›
Als u mij ergens tegenkomt, zult u waarschijnlijk niet aan me zien dat er iets mis is met me. Ik zie er –al zeg ik het zelf- best goed uit. Maar toch is er iets mis met me. Ik lek.… Lees meer ›
Is het een gril en dus gewoon een bevlieging van tijdelijke aard? Of ben ik verslaafd? Zelf neig ik naar het laatste. Omdat het nu al een jaar duurt. Maar vooral omdat ik bijna niet zonder kan. Ik moet het… Lees meer ›
Vincent is zo diep mogelijk het bos ingelopen om zijn plan ten uitvoer te brengen. Hij kijkt om zich heen. “Dit is wel een geschikte plek”, mompelt hij en hij gaat op z’n tenen staan om het dikke touw dat… Lees meer ›
Het is een gewone doorsnee vrijdag. Ik heb net boodschappen gedaan en stap de supermarkt uit met een volgeladen winkelwagentje. Bij de uitgang staat de Straatkrantverkoopster. “Alsjeblieft”, zegt ze smekend. Dat doet ze altijd als ze er staat. Ik geef… Lees meer ›
Ik heb soms wonderlijke gedachten Vooral tijdens slapeloze nachten Maar als ik even wacht Weet ik niet meer wat ik dacht. #gedachtgedicht
De laatste weken heb ik nogal moeite om in slaap te komen. Ik ben dan wel moe en heb ook wel slaap, maar als ik eenmaal in bed lig, wil de slaap niet komen. Het maakt niet uit hoe ik… Lees meer ›
Mensen die me volgen op Twitter en Facebook zullen het ongetwijfeld opgemerkt hebben. Ik ben de laatste tijd een beetje druk. Al een week of twee plaats ik dagelijks meerdere berichtjes op deze sociale media (sm). Woordgrappen, gedichtjes, grappige voorvallen…… Lees meer ›
Konijnen vermenigvuldigen zich razendsnel. In een wip zorgen ze voor het nodige nageslacht. En dat nageslacht wipt er ook lustig op los. Het is algemeen bekend. Iedereen weet het. De beestjes staan erom bekend. Beren doen dat ook. Maar dat… Lees meer ›
Veifgever: Marga Kessenich Woorden: Kaars – groen – park – barbecue – muziek Michiel draait de hamburgers die op de barbecue liggen nog maar eens om. “Nog heel even, schat”, zegt hij. “Ze zijn zo klaar.” “Kun je ook even… Lees meer ›
Ik kap ermee. Ik doe het niet meer. Ik koop helemaal niets meer. Niet in fysieke winkels, niet in webwinkels. Sterker nog, ik ga helemaal nergens meer heen. Ook niet naar mijn apotheek, want die begint er nu ook al… Lees meer ›
Veifgever: Paul Slijpen Woorden: Stofzuiger – steelpan – bungalowtent – JSF – fietsbel Jelle zit op zijn hurken bij een campinggasbrandertje. Hij roert met een houten pollepel in de steelpan die op het vuur staat. “Een steelpan”, moppert hij hardop.… Lees meer ›
“Waar zit jij nou naar te kijken?” Het is de stem van mijn dochter. Zij staat achter me en kijkt over mijn schouder mee naar mijn computerscherm. In haar stem klinkt walging. Alsof ze me zojuist betrapt heeft op het… Lees meer ›
Ik word oud. Ik merk het niet alleen aan mijn steeds strammer wordende ledematen, maar ook –en vooral- aan mijn toenemende hang naar het verleden. Steeds vaker dwaal ik met mijn gedachten terug naar vroeger, naar mijn jeugd. En dan… Lees meer ›
“Denk er eens over na”, zei mijn huisarts een aantal weken geleden tegen me. “Ik denk dat een opname in een herstellingsoord goed voor je zal zijn, maar het is aan jou.” Ik beloofde mijn dokter over zijn idee na… Lees meer ›
Ik leef op gespannen voet. Letterlijk. Soms loopt de spanning zo hoog op dat ik sta te trillen op mijn benen. Ik leef namelijk op gespannen voet. Met mijn lichaam en mijn geest. Het lijkt wel of die twee een… Lees meer ›
Het is over. Ik geef het op. Na meer dan 50 jaar zet ik er een punt achter en haal ik een streep door je naam. Ik ga op zoek naar een ander. Het doet me pijn, maar ik kan… Lees meer ›
Ze zijn talrijk En duidelijk zichtbaar De diepe sporen Die vlijmscherpe messen In ‘m hebben gekerfd Het wordt tijd Voor een nieuwe snijplank
Soms is het middel erger dan de kwaal. Kent u die uitdrukking? Nou, ik wel. Ik heb het de afgelopen weken aan den lijve mogen ondervinden. Vanaf de dag voor kerst tot een paar dagen geleden heb ik het voornamelijk… Lees meer ›
Ik stop met roken. Zo, dat staat. Zwart op wit. Hoe ik het precies ga aanpakken, weet ik nog niet. Maar het gaat gebeuren. Omdat ik het wil. Omdat ik wil voorkomen dat er nog meer witte stippen in mijn… Lees meer ›
Aan de horizon Pakken donkere wolken Zich dreigend samen Ik kijk ernaar En denk: We zullen zo wel een bui krijgen
Een mens lijdt dikwijls ’t meest Door ’t lijden dat hij vreest Dat echter nimmer op komt dagen Zo heeft hij meer te dragen Dan God te dragen geeft. Dit gedichtje heb ik in mijn jonge jaren heel vaak gehoord.… Lees meer ›
Ik zie hem staan. De man met wie ik een afspraak heb. Schuin links voor me, op hemelsbreed minder dan honderd meter staat hij op een bordes voor de ingang van een statig herenhuis. De man met wie ik een… Lees meer ›
Het jaar geraakt weer op z’n einde. De herfst is ingetreden. Blaadjes vallen van de bomen, de temperatuur daalt en het wordt weer steeds vroeger donker. Zonder dat je het eigenlijk in de gaten hebt, doe je in huis steeds… Lees meer ›
Met een schok wordt Vincent wakker. Hij opent zijn ogen en kijkt verdwaasd om zich heen. ‘Wat een bizarre droom’, mompelt hij als hij heeft vastgesteld dat hij in zijn slaapkamer is en in bed ligt. Hij sluit zijn ogen… Lees meer ›
Stom, stom, stom. Ik had me nog zo voorgenomen het niet te doen. Maar wat deed ik? Ik deed het toch. Dat ik hiermee het onheil over mijzelf en mijn kinderen afriep, besef ik nu terdege. Het is allemaal mijn… Lees meer ›
Geroezemoes van stemmen in de zaal. Dan gaat langzaam het zaallicht uit. Het geroezemoes neemt af. Er klinkt trompetgeschal. Alsof een middeleeuwse koning zijn opwachting gaat maken. Als de trompetten zwijgen, is het stil in de zaal. De stem van… Lees meer ›
Door omstandigheden heb ik de afgelopen weken veelvuldig telefonisch contact gehad met een aantal bedrijven en instanties. En allemaal maken ze er gebruik van: het keuzemenu. Geen telefoniste meer, maar een bandje. Zelfs als ik mijn huisarts bel om een… Lees meer ›
“Kan ik nog wat anders voor u betekenen, meneer De Kievit?’, vroeg de dame die ik zojuist aan de telefoon had aan het eind van het gesprek. Ze overviel me hier nogal mee. Ik bedoel, ik kende haar helemaal niet.… Lees meer ›
Ik leid een rustig bestaan. Ik ben geen avonturier. Ik ben niet zo’n held. Activiteiten waar spanning en risico’s aan kleven, zult u mij niet zien doen. Spannende avonturen heb ik dan ook nog nooit beleefd. Tot gisteren… Geheel tegen… Lees meer ›
Hoe hij er is gekomen, weet hij niet. Hij was gewoon een stukje gaan lopen om zijn gedachten te verzetten. Opeens stond hij daar, op een ouderwetse vuilnisbelt. Johan kijkt om zich heen. Hij ziet overal bergen afval. Hij voelt… Lees meer ›
Zal ik? Zal ik? Zal ik? Nee… Ja… Of toch maar niet? Weet je wat? Nee. Ik doe het. Joh! Ja! Of toch maar niet? Ik zie je twijfel. Doe het dan maar niet. Je moet het zeker weten. Je… Lees meer ›
Zonnestralen Strelen Vol warmte Mijn gezicht Ik laat de stralen Strelen En houd Mijn ogen dicht Zonnestralen Strelen Teder ook jouw gezicht Jij laat de stralen Strelen Je hebt Je ogen dicht Zonnestralen Strelen… Wat is dit Een stom gedicht… Lees meer ›
Grmpf zit op een rotsblok. Tranen biggelen over zijn wangen. Hij is zojuist door zijn vrouw de grot uitgezet. “Grmpf!”, had ze gezegd. En Grmpf kon vertrekken. Voordat ik u het verhaal van Grmpf verder vertel, is het wellicht handig… Lees meer ›
“Warm hè?!”, zegt de vrouw terwijl ze me aankijkt. Om haar opmerking kracht bij te zetten, veegt ze met haar onderarm langs haar voorhoofd. Ik kijk naar de vrouw, die voor me in de rij bij de kassa van de… Lees meer ›
Het is al een paar jaar mijn lijflied: ‘Nergens goed voor’ van De Dijk. Ik mag er graag naar luisteren als ik me weer eens somber voel. Dan kan ik heerlijk zwelgen in zelfmedelijden en zelfspot. Ik heb wat af… Lees meer ›
Ik ben dol op geschiedenis. Dat was ik al als klein jochie. En omdat ik opgroeide in een gereformeerd nest had ik het geluk dat ik op een lagere school ‘met den Bijbel’ werd geplaatst, waar zowel Bijbelse als Vaderlandse… Lees meer ›
Gisteren was ik jarig. Ik ben 63 geworden. Dat is veel ouder dan ik vroeger dacht te zullen worden. Ik zal een jaar of negen geweest zijn toen het gerucht de ronde deed dat de wereld in 2000 zou vergaan.… Lees meer ›
“Wat gaan we vandaag eten?” Deze vraag stel ik dagelijks aan mijn kinderen. Ik stel de vraag, maar ik weet hun antwoorden al. “Ik zou het niet weten”, is steevast het antwoord van mijn zoon. “Iets gezonds”, roept mijn dochter.… Lees meer ›
Zwaar hijgend rent Johan in de eindeloos lijkende ziekenhuisgang. In de verte ziet hij een man in een witte jas staan. ‘Daar moet ik zijn’, weet Johan. ‘Daar hebben ze me nodig.’ Hij probeert te blijven rennen, maar dat lukt… Lees meer ›
Morgen is het 15 mei. De dag waarop Tiny jarig zou zijn geweest. Ze zou 62 zijn geworden. Maar Tiny is er niet meer. Al acht jaar niet meer. Dus wordt er hier morgen geen verjaardag gevierd. Of ik er… Lees meer ›
Ik zit even niet goed in mijn vel. Kent u die uitdrukking? ‘Ik zit niet goed in mijn vel’. (Vergeef me het dominee Gremdaatmomentje.) Je wilt dan zeggen dat je je niet prettig voelt. Dat je het allemaal niet zo… Lees meer ›
Ontworteld De trotse eik Geveld door de storm Niet bestand tegen de elementen Intuïtief Was zijn verzet Vastbesloten niet te buigen Niet wetend dat hij zou breken Machteloos Ligt hij daar Zijn trots geknakt Niet in staat zich op te… Lees meer ›
Mijn hoofd zo vol gedachten Ik neem waar Maar onderscheid ze niet Er is zoveel dat ik wil zeggen Ik zoek Maar vind de woorden niet Ik zou willen schrijven Ik peins Maar kom niet bij zinnen Mijn hoofd zo… Lees meer ›
Ik ben opgegroeid in een gereformeerd nest. Grootgebracht met het scheppingsverhaal. God schiep de hemel en de aarde én de mens. Ik ben een mens, en dus geschapen. En ik ben best goed geschapen. Ik ben er wel tevreden mee.… Lees meer ›
Ik denk vaak. Vaak denk ik dan dat ik vaak denk. Ik denk dat zo vaak dat ik vaak denk dat ik vaak eigenlijk maar een raar woord vind.
Hij was er weer. De dood heeft weer toegeslagen in mijn familiekring. Net zeven maanden nadat hij op de uitvaart van zijn zus had gesproken, werd Martin zelf door de dood gehaald. Hij was slechts 65 jaar oud. Martin was… Lees meer ›
Donderdagmiddag. Het loopt tegen vier uur. Er wordt aangebeld. Ik doe open. Er staat een jongen voor de deur. “Goedemiddag meneer. Uw chemisch toilet”, zegt de jongen. “Ah, de pleeboy”, roept de man die bezig is mijn trap te voorzien… Lees meer ›
“Kijk. Daar wordt het lichter. Daar moeten we heen, want daar is een open plek en ik heb het gevoel dat het de parkeerplaats is.” Johan wijst naar de plek waar het dichte bos in zijn ogen ophoudt. Vriendin Marjan… Lees meer ›
Woorden stromen bij mij binnen Ik zet ze op papier In mooi gevormde zinnen Maar niet meer dan vier
Ik dacht dat ik het allemaal goed voor elkaar had. Maar niets is minder waar. Ik heb een probleem. Zeg maar gerust een heel groot probleem. En ik weet niet zo goed hoe ik het moet oplossen. Het probleem is… Lees meer ›
Verliefdheid is een bijzonder fenomeen. Ik kan het weten, want ik heb het sinds een aantal weken zwaar te pakken. Ik zweef met mijn hoofd in de wolken en grijp elke gelegenheid aan om bij mijn geliefde te zijn. En… Lees meer ›
Het is zaterdagavond. Het loopt tegen elf uur. Johan fietst op de eindeloze, open polderweg die hij al zo vaak heeft bereden. Het stormt. Maar Johan merkt het niet. Hij voelt niet dat hevige windstoten proberen hem van de weg… Lees meer ›
De stoel is door de bank genomen Het is een triest verhaal Ach, je kon het aan zien komen De bank heeft geen moraal De stoel is door de bank genomen Niet vies van vrijerij Maar wat haar nu is… Lees meer ›
Het jaar 2015 is alweer enkele uren oud. Nee, u hoeft niet te schrikken. Ik ga niet terugblikken op 2014. Dat heb ik al gedaan. Ik ga ook niet mijn goede voornemens voor 2015 met u delen. U kunt er… Lees meer ›
Ieder mens heeft een rugzakje. Als je geluk hebt, kun je die in je jonge jaren vullen met herinneringen aan leuke gebeurtenissen. Maar naarmate je ouder wordt, komen er ook steeds meer trieste en nare gebeurtenissen bij. En nare gebeurtenissen… Lees meer ›
Sinds vorige week zit ik in de gevangenis. Omdat ik door financiële problemen een openstaande verkeersboete niet kon betalen. Opgepakt, opgesloten en mensonterend behandeld. Ik zie u schrikken. Wat zeg je nu, Gert? Ik kan u geruststellen. Ik zit niet… Lees meer ›
Gisteren kreeg ik een kerstkaart. Dat is in deze tijd van het jaar natuurlijk niet zo bijzonder. Hoewel ik zelf al een aantal jaren geen kerstkaarten meer verstuur, krijg ik er nog altijd een flink aantal toegestuurd. Maar het kaartje… Lees meer ›
Precies op de afgesproken tijd belde hij aan. Ik liep naar de gang en opende de voordeur. Meteen werd ik getroffen door koude regendruppels, die door de stormachtige wind naar binnen werden geblazen. “Kom snel binnen”, nodigde ik de man… Lees meer ›
Ik ben ook zo dom hè. Ik weet van mezelf dat ik voorzichtig moet zijn met het gebruiken van woorden. Ik heb er nota bene al eerder verhalen over geschreven. Over woorden die zich in mijn hoofd nestelen en er… Lees meer ›
Ik ben geen geheelonthouder. Integendeel. Ik onthoud bijna niets. U hoeft zich daar geen zorgen om te maken hoor. Dat doe ik zelf ook niet. En als ik dat al wel eens heb gedaan, ben ik het alweer vergeten. Het… Lees meer ›
Het is weer zover. De winter staat voor de deur. Het wordt weer steeds vroeger donker en de temperatuur daalt. Voor mij hoeft dat niet. Ik heb niets met de winter. Niet meer, moet ik eigenlijk zeggen, want dat was… Lees meer ›
Het nieuws over het plotselinge overlijden van Jetty van Rooy leidde op Twitter tot een golf van reacties onder de tweeps. Jetty was geliefd bij velen. Er werden mooie herinneringen aan haar opgehaald. De familie heeft de reacties gelezen en… Lees meer ›
Als iemand het predikaat Lieverd (jawel, met een hoofdletter L) verdiende, dan was dat wel Jetty van Rooy. Wat een schat van een mens was dat. Was, want Jetty is er niet meer. Zij overleed in de nacht van zaterdag… Lees meer ›
Veifgever: Annemarie Bakker Woorden: Palmboom – Zwarte Piet – luchtkasteel – pyjama – strand Hij zit met zijn rug tegen een palmboom en kijkt uit over het strand, dat deel uitmaakt van het uitgestrekte landgoed van zijn werkgever. Het strand… Lees meer ›
Ik heb niks tegen eenden. Ik ben opgegroeid met die beesten. Recht tegenover het huis waar ik opgroeide, aan de Langegeer in Rotterdam Tuindorp-Vreewijk, was een singel en daar wemelde het van de eenden. Ik vond het altijd wel grappige… Lees meer ›
Je hebt mensen en je hebt fietsbellen. Het was vroeger een gevleugelde uitspraak van mijn vader. Volgens mij gebruikte mijn vader het woord fietsbel in de zin van rare snoeshaan. Het laatste woord lees ik overigens zelf niet terug, want… Lees meer ›
Het loopt tegen half zeven in de avond. Cora heeft het vuur onder de pannen al lager gedraaid. “Waar blijft hij toch?”, moppert ze in zichzelf. “Het eten staat te verpieteren.” Dan gaat de deurbel. Cora loopt naar de gang… Lees meer ›