Stilletjes staat hij in een hoek Wachtend op bezoek Dat zich in hoge nood Met de billen bloot Aan hem vertoont Als de gast van de nood is verlost Is hij paraat op z’n post Om na het poepen en… Lees meer ›

Ik heb soms wonderlijke gedachten Vooral tijdens slapeloze nachten Maar als ik even wacht Weet ik niet meer wat ik dacht. #gedachtgedicht

Ze zijn talrijk En duidelijk zichtbaar De diepe sporen Die vlijmscherpe messen In ‘m hebben gekerfd Het wordt tijd Voor een nieuwe snijplank

Aan de horizon Pakken donkere wolken Zich dreigend samen Ik kijk ernaar En denk: We zullen zo wel een bui krijgen

Zonnestralen Strelen Vol warmte Mijn gezicht Ik laat de stralen Strelen En houd Mijn ogen dicht Zonnestralen Strelen Teder ook jouw gezicht Jij laat de stralen Strelen Je hebt Je ogen dicht Zonnestralen Strelen… Wat is dit Een stom gedicht… Lees meer ›

Ontworteld De trotse eik Geveld door de storm Niet bestand tegen de elementen Intuïtief Was zijn verzet Vastbesloten niet te buigen Niet wetend dat hij zou breken Machteloos Ligt hij daar Zijn trots geknakt Niet in staat zich op te… Lees meer ›

Mijn hoofd zo vol gedachten Ik neem waar Maar onderscheid ze niet Er is zoveel dat ik wil zeggen Ik zoek Maar vind de woorden niet Ik zou willen schrijven Ik peins Maar kom niet bij zinnen Mijn hoofd zo… Lees meer ›

Ik denk vaak. Vaak denk ik dan dat ik vaak denk. Ik denk dat zo vaak dat ik vaak denk dat ik vaak eigenlijk maar een raar woord vind.

Woorden stromen bij mij binnen Ik zet ze op papier In mooi gevormde zinnen Maar niet meer dan vier

De stoel is door de bank genomen Het is een triest verhaal Ach, je kon het aan zien komen De bank heeft geen moraal De stoel is door de bank genomen Niet vies van vrijerij Maar wat haar nu is… Lees meer ›

Ze leiden geen liefdevol bestaan. Toch liggen ze lepeltje-lepeltje tegen elkaar aan. Ik vind dat niet zo gek. Je ziet het wel vaker in een lade met bestek.

De kerstboom staat Kaarsen in het hele huis Lampjes voor het keukenraam Een en al gezelligheid Maar toch klopt het niet Spelletjes Kijken naar een film Een hapje en een drankje Een en al gezelligheid Maar toch klopt het niet… Lees meer ›

Ik denk weleens Dat ik beter niet kan denken Dat denken mij beperkt Dan denk ik Dat ik zo toch niet moet denken Maar ik denk het wel Ik denk dat het zo werkt

Roos Jij wonder der natuur Zo zuiver, zo puur Zo fragiel, zo teer Val jij op mijn schouders neer Maar jij verdwijnt alras Nu ik mijn haar met Head & Shoulders was

Een half jaar Kennen wij elkaar Ik ben al helemaal aan je gewend Alsof ik je altijd heb gekend Wij passen bij elkaar Vormen een stralend paar Volmondig kan ik beamen Wij zijn gelukkig samen Maar ’s avonds scheiden onze… Lees meer ›

Jarenlang waren ze een stel Geschapen voor elkaar Onafscheidelijk, altijd samen Het was een prachtig paar Op zekere dag, het ging heel snel Gebeurde er een tragisch ongeluk Hij viel en overleed ter plaatse Niet meer te redden. Gebroken, stuk… Lees meer ›

In februari schreef ik onderstaand gedicht over de conifeer en de boom in de tuin van mijn overbuur. Fier staken hun kruinen boven het dak van mijn schuur. Het is het laatste gedicht dat ik over dit mooie duo heb… Lees meer ›

Elke ochtend als ik de gordijnen opentrek, zie ik ze zitten, steevast op hun vertrouwde plek. Twee vogeltjes bij het raampje in de schuur. Ze zijn er dag na dag, uur na uur. Nooit vliegen zij eens ergens heen. Maar… Lees meer ›

De dichter dichtte dichte mist nadat hij twee keer een afslag had gemist. Niet gezien door het beperkte zicht schrijft hij in zijn gedicht.  

Een naaktslakkenpaartje in mijn tuin. Helemaal bloot en prachtig bruin. Hij zegt: “Schat, wat ben je toch mooi.” Zij giechelt verlegen en zegt: “Slijmerd.”

Witte stranden Middellandse Zee Mooie vrouwen in bikini Het leven is oké Flaneren op de boulevard Biertje drinken op een terras Aandacht van de ober trekken Doe mij nog maar een glas Dingdong Ogen open Voeten uit het afwasteiltje Soppend… Lees meer ›

Er zat een gaatje in de muur. Dat vond ik geen gezicht. Daarom heb ik met plamuur het gaatje mooi gedicht.

Ik heb het niet heel vaak, maar soms denk ik heel even Wie of wat ik was in een vorig leven Was ik een mens, een dier, een plant Was ik een good guy of een bajesklant Was ik gelukkig… Lees meer ›

Soms is niet altijd Soms is niet vaak Soms is slechts af en toe Maar al is soms niet altijd, niet vaak, slechts af en toe Soms doet er altijd toe   Soms kan heel fijn zijn Soms doet af… Lees meer ›

Vroeger, Dat was ooit Later, Dat komt ooit Nu, Dat is heden Maar nu is zo alweer verleden   Later zal ooit vroeger zijn (Vroeger kan nooit later zijn) Daarom absorbeer ik elke dag het leven Omdat ik het mezelf… Lees meer ›

Eind maart Siberisch koud Toch heb ik een hete nacht beleefd Met haar, die zoveel warmte geeft Wat was ze lekker Wat was ze heet Vurig kuste zij mijn voeten Bracht warmte in mijn koude lijf Dus reken maar dat… Lees meer ›

Al jaren sta je daar, plichtsgetrouw aan de overkant. Stilletjes, vaak niet opgemerkt dat je elke avond werkt. Mensen zien je soms niet staan En lopen lomp tegen je aan. Honden met hoge nood heffen bij jou vaak een poot.… Lees meer ›

Zij aan zij Staan zij In de tuin van de overbuur Ik zie hun kruinen boven het dak van mijn schuur   Rechts staat hij, als een oude kale heer Stram en stijf Naakt, geen blad meer aan zijn lijf… Lees meer ›

Enorme boom met nog slechts één blaadje dat van de boom wil scheiden. Ik zie het strijden alsof het zegt: Laat me los, ik haat je.   Eerder als tweet geplaatst in november 2011.

Hij vond het zelf een mooie rede, zo zei de redenaar. Maar ik zag voor lof geen reden, ik vond de rede naar.

Vanmorgen werd ik al vroeg gewekt door stralen van de zon Ik heb me maar snel omgedraaid zodat ik verder slapen kon.

Zij hield van hem, hij van haar Toch werden zij geen luizenpaar Ze kwamen nimmer bij elkaar door die vervloekte scheiding in het haar  

Het regent dat het giet. De kruisspin zit buiten in zijn web te balanceren. Aan vertrekken denkt hij niet. Een nat kruis kan hem niet deren.

Ze komt uit Woerdense Verlaat en heeft de bus gemist. Zij had zich in de tijd vergist. Daardoor is de Woerdense verlaat.