Vragen, vragen, vragen
Ik kap ermee. Ik doe het niet meer. Ik koop helemaal niets meer. Niet in fysieke winkels, niet in webwinkels. Sterker nog, ik ga helemaal nergens meer heen. Ook niet naar mijn apotheek, want die begint er nu ook al mee. Ik heb er geen zin in. En bellen met een vraag aan mijn internetprovider of energieleverancier doe ik al helemaal niet meer. Dan maar geen internet of stroom. Ik ben er klaar mee.
Het begon allemaal met Thuisbezorgd. Ik heb soms/vaak gewoon even geen zin om te koken. Of we komen er hier thuis met z’n drieën niet uit wat er die avond op tafel moet komen. Dan bestel ik soms/vaak wat via Thuisbezorgd. Als je geen culinaire hoogstandjes verwacht, maar gewoon wat warms naar binnen wilt schuiven, is het principe van gemak dient de mens best te verantwoorden. En als je geluk hebt, is het bestelde ook nog net binnen een uur in huis. Soms zelfs nog enigszins warm ook. Dan is het een kwestie van flink door eten, want al heel snel krijg je een mailtje in je mailbox met het verzoek je bestelling te beoordelen. In het begin kweet ik me zorgvuldig van die taak. Niet omdat ik het idee had dat ik de opwarmende cateraar met een goede recensie een Michelinster zou kunnen bezorgen, maar meer uit een vreemd soort plichtsbesef. Tegenwoordig vul ik geen beoordelingen meer in. Geen zin meer in. Direct na binnenkomst mik ik het beoordelingsmailtje, net als een groot deel van het geleverde eten, in de vuilnisbak.
Sinds enige tijd loopt mijn mailbox vol met mailtjes waarin ik verzocht word om iets wat ik heb gekocht te beoordelen. Het merendeel is afkomstig van webwinkels. Ik heb een hartgrondige afkeer van winkelen, zeker als het om kleding gaat, dus ik bestel soms/vaak iets via internet. Een paar dagen later is het dan raak. Nadat je op Facebook, tussen de berichten van je vrienden door, om de haverklap bent geconfronteerd met plaatjes van wat je bij een bepaalde webwinkel hebt gekocht, komt het onvermijdelijke mailtje.
Laatst kocht ik bij een niet nader te noemen webwinkel een set van drie onderbroeken. Boxershorts om precies te zijn, maar het blijven onderbroeken. U raadt het al, er kwam een mailtje met de vraag of ik een review wilde schrijven. Nu stel ik eerlijk gezegd geen hoge eisen aan onderbroeken. Als ze binnenboord houden wat binnenboord moet blijven, ben ik al tevreden. Als ze dat niet doen, is er –om in scheepvaarttermen te blijven- nog geen man overboord. In principe is er niemand die het ziet, maar het zit niet lekker. Maar ja, schrijf dat maar eens op in een review.
Behalve beoordelingsmailtjes over door mij gekochte goederen krijg ik de laatste tijd ook steeds vaker klanttevredenheidsonderzoeken in mijn mailbox. Telefonisch contact gehad met de kabelaar omdat de tv-ontvanger het niet meer deed? Bam! Klanttevredenheidsonderzoek in de mail. Vraag gesteld aan energieleverancier over een rekening? Hoppa! Klanttevredenheidsonderzoek. Herhaalrecept opgehaald bij de apotheek? Zoef! Mail! Of je even wat vragen wilt beantwoorden over de service. Kortgeleden kocht ik in een echte winkel een wasmachine. Levertijd ongeveer anderhalve week. Nog voor ik weer thuis was, had ik al een mail te pakken. Of ik tevreden was over de service van de zaak. En als je, net als ik, het lef hebt om die vragenlijsten niet in te vullen… Bam! Hoppa! Zoef! Herinneringsmailtjes.
Het digitale tijdperk heeft veel voordelen, maar soms verlang ik wel eens terug naar vroeger. Naar de tijd dat de slager gewoon zei: “Het is een onsje meer. Mag dat?” En dat je dan antwoordde dat het goed was, zonder dat je je druk hoefde te maken over een klanttevredenheidsonderzoek in je mailbox.
Zo he Gert. Je ben weer als van ouds lekker op dreef. Heel leuk gedaan. Groetjes.
ik ben het soms/vaak maar dan ook helemaal met je eens.
Tevreden?
Tevreden, Ger. 🙂
Weer zo’n oordeel mail, grrr. Mijn antwoord is dat ik zéér tevreden ben over “Kievitsei” van Gert de Kievit.
Humoristisch, herkenbaar, op de man af,recht voor zijn raap. Raap? Wat raap, waar raap, hoe raap, welke raap?
U bent enorm goed in de Nederlandse taal en voor iedereen begrijpbaar, kunt U me toevallig vertellen waar deze raap vandaan komt?
Ik hoor weleens, nu zijn de rapen gaar, dan denk je, het is voedsel, groeien die op stelen? Recht voor je raap? Waar slaat dat dan weer op? Zo heb ik er nog wel een paar maar vind deze even genoeg omdat ik uw mailbox niet wil belasten en u niet met een schuldgevoel op wil zadelen als u geen zin heeft te reageren.
Om terug te komen op de webwinkels, ik zal er niet gauw iets bestellen omdat ik dat gewoon niet prettig vind. Je kunt ’t zo terug sturen als het niet goed is, zeggen ze dan. Hoe zit het dan met zo’n boxershort? Die moet je eerst passen voor je weet dat het niet lekker zit…toch? Kun je zeggen; geen man overboord maar dank je de kievit, pardon…koekoek, lekker fris. Wie weet hoeveel mannen die shorts uitgeprobeerd hebben. Néé hoor, ik ga gewoon passen in de winkel (met inleg kruisje) véél hygiënischer! Koop maar lekker niets meer hoor Gert, hou jij je geld tenminste in je zak en krijg je ook geen mail meer of je wilt oordelen over je aankoop. Als je maar wel blijft eten.
Blij dat je tevreden bent over Kievits-ei, José. Uiteraard blijf ik eten. Tenzij de levensmiddelensector ook beoordelingsmailtjes gaat sturen. Dan ben ik genoodzaakt ook daarmee te stoppen. 😉