Het was mijn collega Hélène Ouwerkerk die mij begin 2011 overhaalde om me op Twitter te begeven. “Dat is echt iets voor jou”, vond zij. Ik had geen idee waarom zij die mening was toegedaan. Wat was er nu zo interessant in mijn leven om dat in het openbaar met wildvreemden te delen? Maar wie Hélène kent, weet dat zij niet snel van ophouden weet en zij bleef dan ook aandringen. En op 4 februari 2011 was het dan zover: ik werd officieel een tweep.

Maar wat had ik nu eigenlijk op Twitter te vertellen?  Het begon met een aantal werkgerelateerde tweets. Niet interessant voor een groot publiek, alleen voor direct betrokkenen. De eerste week kreeg ik dan ook nauwelijks reacties en begon ik het eigenlijk een beetje saai te vinden. Dat veranderde toen ik meer persoonlijke tweets ging plaatsen over kleine gebeurtenissen in en om het huis. Meestal echt gebeurd, soms verzonnen. Die sloegen aan. Op veel tweets kreeg ik leuke reacties en het kwam steeds vaker voor dat mijn tweets werden geretweet. Het aantal volgers groeide en steeds vaker kreeg ik van andere tweeps te horen dat ze mijn taalgrapjes en humor leuk vonden. En dat terwijl ik bij elke tweet die ik plaatste vervuld was van twijfel of het wel leuk genoeg was. Die twijfel ken ik overigens nog altijd.

Inmiddels hebben meerdere volgers mij gevraagd om mijn tweets te bundelen in een boek of scheurkalender. Op zich een leuk idee, maar ik had mijn tweets niet bewaard en het ’terughalen’ van oude tweets is niet zo eenvoudig. Het kan wel, maar ik vind de procedure daarvoor veel te ingewikkeld. Gelukkig zijn er applicaties, zoals Tweetbot, die in elk geval de retweets bewaren. En uiteraard bewaar ik nu ook zelf de tweets waarop ik leuke reacties krijg. Of het tweetboek (of kalender) er ooit komt weet ik niet. Ik heb nu met deze site een prima plek om mijn tweets met u te delen. Op deze plek zullen binnenkort regelmatig nieuwe tweets verschijnen. Als voorafje heb ik een kleine selectie gemaakt van tweets die ik het afgelopen jaar heb geplaatst.

 

De eettafel voor de spiegel gezet. Schorten liggen klaar. We eten straks patat kapsalon.

Kom ik boven… is mijn bed opgemaakt. Het is toch geen gezicht?

Ik ben buiten. Aan het werk in de tuin. Als ik binnen was, had ik wel een tuinman.

Mug te huur. Zit bij mij op de muur. Ik verhuur hem niet te duur. Ik verhuur ‘m voor een prikkie.

Morgen naar de herenkapsalon. Klinkt chique. Denk dat ik eerst maar even naar de kapper ga om er een beetje netjes voor de dag te komen.

De mevrouw voor mij bij de kassa in de super moest haar ID-kaart laten zien. Ze vond het niet erg. Ik hoefde het niet. Da’s best erg.

Zit hier met een opgewonden wekker. Ben benieuwd hoe dat afloopt.

Vraag ik in de winkel om een bikinilijn en wat krijg ik? Een scheerlijn. #fail #zwemgoeddrogen 

Ik verf mijn haar oranje. Al is ons team niet echt top. Dus misschien loop ik na de eerste ronde wel met schaamhaar op m’n kop.

De zon is naar de maan. #naarhetschijnt

Astronaut André Kuipers komt morgen naar huis. Was reeds lang gepland. Komt dus niet uit de lucht vallen.

Volgens zoon is de douche verstopt. Onzin, ik heb ‘m gewoon op de vertrouwde plaats gevonden.

Zo mijn bed verschonen. Gedoe. Volgende keer wil ik een zindelijk exemplaar.

Zojuist IQ-testje gedaan. Prima resultaat. Toetsenbord is dik in orde. De I en de Q doen het uitstekend.

Gevecht in mijn aquarium. Vuurstaart probeert van maanvis halve maanvis te maken.