Stuk (on)geluk >> Twinkeling
Mijn geluk is stuk. Alles om me heen gaat stuk. Wasmachine, vaatwasser, een spiksplinternieuw koffiezetapparaat, de stofzuiger, serviesgoed. Het ging allemaal stuk voor stuk stuk.
Sorry dat ik je weer eens onderbreek, Gert. Maar dit zijn allemaal materiële dingen die gerepareerd of vervangen kunnen worden. Geen reden om er dramatisch over te doen en al helemaal geen aanleiding om er – om in jouw termen te blijven – een stuk over te schrijven.
Ah, meneer Meier (*) gaat zich weer met mijn verhaal bemoeien.
Karel Meier. Noem me alsjeblieft Karel, kerel.
Ik ben geen kerel.
Nee, dat weet ik. Je bent een watje.
Kun je niet gewoon weer verdwijnen?
Nee, want ik vind het de hoogste tijd dat wij eens een goed gesprek hebben.
Oh, waarom en waarover?
Omdat ik zie dat jij je te veel focust op negatieve gebeurtenissen in je leven. Ik weet dat je een zware tijd achter de rug hebt. Ik weet dat jij hunkert naar voorspoed. En ik zie ook wel dat je veel tegenslagen te verwerken hebt.
Precies. Soms zit het mee, maar meestal niet.
Dat voel jij zo. En dan ga je weer zitten somberen. Daardoor wordt alles alleen maar nog negatiever. En dan doe jij in een sombere bui dingen waar je even later spijt van hebt. Heb je deze week niet een vriendschap stukgemaakt?
Vind je het erg als ik daar niet met je over wil praten. Hoe weet jij dat trouwens?
Ik volg je op de voet, kerel.
Ja, ik heb deze week een vriendschap stukgemaakt en dat doet pijn.
Dat zie ik aan je. Ik zie het verdriet in je ogen. De vraag is wat jij hiermee gaat doen. Ga je weer zitten somberen of heb je nu je les geleerd en ga je eindelijk eens iets van je leven maken?
Dat gaat nogal lekker als alles tegenzit.
Tuurlijk joh, cynisch doen. Dat helpt. Kijk eens om je heen. Deze week was het een vriendschap die je kapot hebt gemaakt, maar je hebt ook nog twee kinderen thuis wonen. Hoe is het voor hen om een vader te hebben die het ene moment vrolijk is en het andere moment somber op de bank zit? Heb je daar wel eens aan gedacht?
Ja, ik weet dat zij dat moeilijk vinden.
Nou dan. Doe er dan wat aan. Ik weet dat jij een man met twee gezichten bent. Daar heb je eerder al eens een grappig verhaal (**) over geschreven. Je hebt humor. Dat hebben heel veel mensen je al laten weten. Jij maakt met je verhalen en versjes op je website en met je taalgrappen op Twitter mensen aan het lachen.
Tja, de tragiek van een clown hè. Anderen laten lachen en zelf verdriet hebben. Nee sorry, dat is weer cynisch. Ik weet heus zelf wel dat humor me op de been houdt. Of eigenlijk zijn het meer de leuke reacties die ik erop krijg die me op de been houden.
Precies. Jij doet veel mensen een plezier met je schrijfsels. Leg daar nu eens je focus op en ga daar eens van genieten.
Oh, maar dat doe ik al hoor. Schrijven is mijn lust en mijn leven. Zowel in mijn werk bij de krant als privé op mijn site. Zelfs van het schrijven over een zwaar onderwerp als dit geniet ik. Omdat ik aan het schrijven ben. Omdat ik met taal bezig ben. Spelen met taal vind ik geweldig.
Moet je nu eens even in de spiegel gaan kijken. Dan zul je zien dat het verdriet in je ogen heeft plaatsgemaakt voor een twinkeling.
Grappig. Dat zei mijn bedrijfsarts vanmorgen ook al. Dat van die twinkeling als ik over mijn werk en over mijn site praat.
Het is mooi om te zien. Eigenlijk zou je als je aan het schrijven bent een spiegel naast je beeldscherm moeten hebben en er af en toe even in moeten kijken.
Dat hoeft niet eens, want ik voel het. Ik voel me happy.
Juist. En hier moet jij je dus mee bezighouden. Doe wat je leuk vindt en waar je van geniet. Dan straal je uit dat je blij en gelukkig bent. Je zult zien dat het positief werkt in het contact met je kinderen, familie en vrienden. Somberen maakt meer kapot dan je lief is.
Dat heb ik gemerkt.
Nou, aan de slag ermee. Maak het verhaal waar je aan begon toen ik je stoorde af. Oh ja, nog één ding. Wat is de titel van je verhaal?
Stuk (on)geluk. Maar dat streep ik door. Ik maak er Twinkeling van.
Mooi. En nu vasthouden. Laat je gezicht en je taalgrappen weer wat vaker op Twitter zien, want dat heb je een beetje versloft de laatste tijd. Ga weer genieten.
Ga ik doen. Bedankt kerel uhhh Karel.
(*) Karel Meier maakte eerder zijn opwachting in het verhaal Eikel (categorie Geef me de veif).
(**) Het verhaal waar Karel Meier op doelt heet Ruziënde ikken (categorie Roereitjes)
Ahh.., dat was het dus 🙂
Een hele dikke knuffel voor jou, het valt ook niet altijd mee.
En als het ware vriendschap is, kan het en stootje hebben!
Genieten! Ik krijg een twinkeling in mijn ogen als ik jou lees Gert! :0
Jij maakt zoveel mensen blij met jouw schrijven .Ik gun je van harte de twinkeling
in jouw leven (met de kids). Hou je haaks !! Corrie