Ruziënde ikken

Ik moet u iets bekennen. Ik ben niet alleen. Ik ben met z’n tweeën. Of het altijd zo is geweest, of het te maken heeft met mijn sterrenbeeld Tweeling, ik weet het niet. Feit is dat ik twee ikken heb. Feit is ook dat die twee ikken –laat ik ze voor het gemak Ik en Ik noemen- absoluut niet op elkaar lijken. Laat me Ik en Ik bondig typeren: Ik is vrolijk en houdt van grappen maken, Ik daarentegen is vaak ingetogen en somber. Ik en Ik zitten elkaar dan ook voortdurend in de weg. Dat leidt geregeld tot conflicten, die soms hoog kunnen oplopen. Ik probeer me zo min mogelijk met die conflicten tussen Ik en Ik te bemoeien, maar ik zit er wel mee. Vanmorgen was het weer eens zover. De ikken hadden ruzie. Ik laat u een klein stukje meebeleven.

Ik: Van nature ben ik een optimistisch en positief ingesteld persoon.

Ik: Jij optimistisch en positief? Dat weet je dan goed te verbergen.

Ik: Hoezo?

Ik: Nou, iemand die ‘Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed’ van Cornelis Vreeswijk en ‘Ik ben nergens goed voor’ van de Dijk en ‘Het leven is kut’ van Jeroen van Merwijk vast in zijn muzikale Top 3 heeft staan, kan ik niet bepaald optimistisch en positief noemen.

Ik: Ho even! Dat zijn jouw favoriete nummers, niet de mijne. Ik vind ze wel mooi, behalve ‘Het leven is kut’ dan, dat is meer grappig, maar ik ben meer van ‘Hé, kom aan’. Dimitri van Toren, weet je wel?  Lekker vlot en vrolijk. Volgens mij heb jij last van een identiteitscrisis en weet je niet meer welke ik je eigenlijk bent.

Ik: Nee, nou wordt-ie mooi!

Ik: Dat is van André van Duin als Ome Joop. Ook leuk, maar niet jouw repertoire.

Ik: Probeer nou eens een keer serieus te doen, man. Je kunt met jou geen goed gesprek voeren. Je maakt overal een lolletje van. Het leven bestaat niet alleen uit grappen en grollen. Een geintje op zijn tijd is leuk, maar het leven is een serieuze zaak. Kijk eens naar alle ellende op de wereld. Kijk eens naar wat we zelf allemaal hebben meegemaakt. Sta daar eens bij stil.

Ik: Waarom? Daar heb ik jou toch voor?

Ik: Nu doe je het weer.

Ik: Je lijkt Diederik Samsom wel, met je ‘Nu doe je het weer’.

Ik: Je moet niet overal een grap van maken. Ik denk dat het beter is dat wij uit elkaar gaan.

Ik: Scheiden bedoel je? Net als Sylvie en Rafael van der Vaart.

Ik: Ik word zo moe van jou hè. Ja, laten we het zo maar noemen dan. Scheiden.

Ik: Maar dat is toch helemaal niet nodig? We zijn toch al een gespleten persoonlijkheid?

Ik: Precies. Daarom juist. Hoe denk jij dat wij overkomen op andere mensen. Dat moet vreselijk verwarrend voor ze zijn. Zeker als wij elkaar voortdurend voor de voeten lopen. De mensen weten dan gewoon niet meer met wie van ons ze nu eigenlijk te maken hebben en hoe ze met ons om moeten gaan. En hoe denk je dat het voor Gert is, dat voortdurende gekibbel tussen ons? Hij weet straks ook niet meer voor wie van ons hij moet kiezen.

Op dat moment kwam ik tussenbeide en sloeg mijn armen om Ik en Ik heen. “Ik ga helemaal niet kiezen”, zei ik. “Ik hou van jullie allebei. Ik accepteer en respecteer hoe jullie zijn. Misschien moeten jullie dat ook eens doen. Elkaar accepteren en respecteren. Niet proberen vooraan te staan, maar naast elkaar gaan staan. Dan zien de mensen heus het onderscheid wel.”

‘Hand in hand, kameraden’ kon Ik het toch niet nalaten nog even grappig te doen. En zelfs Ik moest erom lachen. Ik ook.

 

6 replies on “Ruziënde ikken”

  1. Grappige én zeer herkenbaar. Ik ben vissen; daar zijn er altijd 2 van. De één zwemt bescheiden met de stroom mee, en de ander? Ach laat ook maar!

  2. Ik zie boven dat ook ene Yolanda drie ikken heeft geteld net als ik op face book liet weten. Ik ben een weegschaal en schommel al m’n hele leven.Wel/niet…Ja/nee, dus zo je ziet zijn er meer een twijfel geval.Of zou het een familiekwaal zijn?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *