Veifgever: Jan Zwier
Woorden: bergschoen – nietmachine – rijksdaalder – yoghurt – afzuigkap 

Het is een drukte van belang in het dorp. De jaarlijkse voorjaarsbraderie heeft ook deze keer weer vele handelaren en bezoekers uit alle windstreken naar het dorp getrokken. De kermis is er weer en er treden artiesten op. Zoals altijd is er ook nu weer plek ingeruimd voor de vrijmarkt waar dorpsbewoners hun overtollige spullen aan de man kunnen brengen. Daar heeft ook Kobus een kraam weten te bemachtigen.

Kobus is een bekende verschijning in het dorp. Tot anderhalf jaar geleden was hij dagelijks op zijn fiets te zien. Zomer en winter door slechts gekleed in korte broek en hemd zonder mouwen, zodat de vele tatoeages op zijn armen en benen goed zichtbaar waren. Zo fietste hij dagelijks door het dorp. Zijn lange grijze haren wapperend in de wind en als het weer het toeliet met op elke schouder een papegaai.

Ome Kobus, zoals de net 65-plusser, sinds anderhalf jaar in het dorp bekend staat, zit dit jaar weer met de papegaaien achter een kraam op de voorjaarsbraderie. Hij heeft al met vele dorpsgenoten gesproken, maar veel belangstelling voor zijn koopwaar is er niet. Totdat er opeens een hem vreemde man voor zijn kraam staat. Kobus kijkt de man aan en zegt: “U bent niet van hier hè?” “Nee”, antwoordt de man. “Vanwaar bent u hier?”, vraagt Kobus. “Van Nieuwkoop”, zegt de man. “Oh, jammer”, zegt Kobus. “Hoezo?”, vraagt de man. “Ik heb alleen maar tweedehands spullen”, antwoordt Kobus. “Maar is er misschien toch iets voor u bij?”
De man kijkt naar de spullen in de kraam en zegt dan: “Ik sta al een tijdje naar die bergschoen te kijken en ik vraag me af waarom er maar één schoen staat. Waar is de andere?” “Die heb ik aan”, antwoordt Kobus. “Maar waarom verkoopt u deze dan?”, vraagt de man. “Omdat ik deze niet meer nodig heb. Ik heb namelijk geen linkerbeen meer”, verklaart Kobus. “Kent u dat liedje van The Amazing Stroopwafels?” “Welk liedje?’, vraagt de man. “Ome Kobus heeft z’n linkerbeen verloren. In Hawaï. Aan een haai. Dat gaat over mij. Daarom noemen ze mij hier in het dorp ook Ome Kobus. ” “U houdt me voor de gek”, zegt de man. “Ja”, zegt Kobus. “Mijn been is anderhalf jaar geleden verbrijzeld bij een bedrijfsongeluk. Was niet meer te redden.”

“Ik heb wel interesse in die bergschoen, maar ik wil dan wel het complete paar”, zegt de man uit Nieuwkoop. “Omdat u het bent”, zegt Kobus. Hij trekt de rechter bergschoen uit en overhandigt deze aan de man. Die pakt de schoen aan, maar laat hem meteen weer vallen. “Gadverdamme”, roept hij. “Wat komt daar een verschrikkelijke geur uit. U heeft flink last van zweetvoeten.” “Zweetvoet”, corrigeert Kobus hem. “Ik weet het. Mijn vrouw zet mijn schoenen -nu nog maar één dus- altijd onder de afzuigkap. Dan trekt de geur er zo uit.” “Ik heb geen afzuigkap”, zegt de man. “Dan heeft u geluk”, reageert Kobus, want kijk eens wat ik hier heb liggen.” “Wat moet-ie kosten?”, vraagt de man. “Een rijksdaalder”, antwoordt Kobus. “Die heb ik niet, want die bestaat niet meer”, zegt de man. “Het is wel uw geluksdag vandaag”, roept Kobus. Hij pakt een munt uit zijn kraam. “Kijk eens. Een rijksdaalder. Als u deze koopt, kunt u de afzuigkap ermee betalen.” “Deal”, zegt de man. “Heeft u terug van vijf gulden?”

De man kijkt nog even in de kraam en ziet een pak yoghurt staan. Hij pakt het pak op. “Bijna een jaar over de houdbaarheidsdatum”, constateert hij. “Klopt”, geeft Kobus toe. “Daardoor is het een echt collectors item.” “Maar het pak is geopend”, stelt de man. “Ja”, antwoordt Kobus, maar het heeft wel altijd in de koelkast gestaan.” “Dat is het probleem niet”, zegt de man. “Probleem is dat het pak open is en dat er tijdens het vervoer yoghurt uit kan klotsen.” Kobus springt bijna op uit zijn scootmobiel. “Uw geluk kan maar niet op vandaag. Laat ik hier nu ook nog een nietmachine hebben. Als u die koopt, kunt u het pak dichtnieten. Probleem opgelost.” “Maar mag ik die nietmachine wel eerst even uitproberen?”, vraagt de man. “Want stel dat hij niet niet.” “Hij niet wel. En als hij niet niet, krijgt u ‘m er van mij gratis bij”, stelt Kobus de man gerust. “Dat hoeft nu ook weer niet”, zegt de man. “Maar dan wil ik wel korting .” De nietmachine niet en de man rekent af.

Tien minuten later rijdt Kobus in zijn scootmobiel naar huis. Onderweg zingt hij luidkeels: “Ome Kobus heeft zijn linkerbeen verloren.” “In Hawaï. In Hawaï”, zingen de papegaaien op zijn schouders mee.

Ome Kobus – The Amazing Stroopwafels