Het is donderdag 20 december 2018. Tegen drie uur ’s middags maak ik mijn dagelijkse gang naar de supermarkt, want het er moet een avondmaal op tafel komen. Aangekomen op de parkeerplaats bij het winkelcentrum moet ik zoeken naar een parkeerplek. Als het druk is op de parkeerplaats dan is het ook druk bij Albert Heijn, weet ik uit ervaring. Mijn vermoeden is dan ook juist, merk ik als ik de supermarkt binnenstap. Het is niet alleen ontzettend druk, maar in verband met de naderende feestdagen zijn er her en der ook nog eens extra schappen met koopwaar neergezet. Die maken het nauwelijks nog mogelijk maken om met een winkelwagentje door de winkel te komen. En dan is er ook nog een vulploeg die op de meest onmogelijke plekken karren met levensmiddelen heeft neergezet. Er is geen doorkomen aan.

Als ik na een tijdje manoeuvreren toch halverwege de winkel ben gekomen, zie ik voor me een oudere man in een scootmobiel. Hij hangt half uit zijn vervoermiddel om te proberen om iets wat helemaal onderaan ligt te pakken. Het lukt hem niet. Een mevrouw die uit tegenovergestelde richting komt, ziet het maar loopt door. “Ik zal het even voor u pakken”, bied ik aan. De man kijkt mij met een dankbare blik in zijn ogen aan. Omdat zijn arm nogal heen en weer zwaait tussen twee verschillende producten, vraag ik wat hij nu eigenlijk  moet hebben. “Soda”, zegt hij. Ik weet meteen ook waarom dat helemaal onderop ligt. Wie gebruikt er tegenwoordig nog soda?

Terwijl zich meteen het liedje ‘Zand, zeep en soda’ in mijn hoofd aandient, loop ik verder. Ik kom de man in zijn scootmobiel nog een paar keer tegen en help hem opnieuw als hij ergens niet bij kan of door obstakels wordt verhinderd zijn weg te vervolgen.

Eenmaal thuis denk ik tijdens het uitpakken van de boodschappen aan mijn oude buurman. In de tijd dat hij het nog kon, gingen we samen op zondagmiddag boodschappen doen bij AH. Hij had dan op de achterkant van een in reepjes geknipt blad van zijn keukenkalender zijn boodschappenbriefje geschreven. Met viltstift en in hoofdletters, want hij was slechtziend.

De oude buurman was een man van vaste gewoonten, dus bevatte het boodschappenbriefje altijd een aantal vaste levensmiddelen:

GR/FR
APPELMOES
BELEG
BROOD
SOEP
YOGHURT
RIJSTEPAP
MELK

Af en toe stond er ook wel eens iets anders bij op het briefje, zoals vlees (altijd twee filetlapjes), stoofpeertjes, erwtjes, brie, kaas (zeven plakjes), eieren, kookpudding, cake en chocolade.

Wij deden de boodschappen op zondagmiddag even na 13.00 uur, nadat we eerst samen in restaurant De Vrienden hadden genoten van een lunch. Dan stapten we in de auto en reden samen naar winkelcentrum De Herenhof. Als ik de auto had geparkeerd, haalde ik snel een winkelwagentje zodat de oude buurman wat houvast had. Nog voordat we goed en wel de winkel betraden, riep hij vooruitlopend op GR/FR al: “Andijvie. Als het er is.” De andijvie werd in de wintermaanden soms afgewisseld met spruitjes of winterpeen. Wat betreft FR was het afwisselen tussen mandarijnen, kiwi’s en peren.

We liepen samen schreeuwend naar elkaar door de winkel. Ik moest schreeuwen omdat hij heel erg doof was en mij niet verstond. Hij schreeuwde omdat hij dacht dat hij moest schreeuwen omdat hij mij niet verstond. Of zoiets. Ik heb heel wat lachende gezichten van andere winkelbezoekers om me heen gezien omdat wij zo tegen elkaar liepen te schreeuwen. Maar…, wat heb ik genoten van het samenzijn met hem en iets voor hem te kunnen betekenen. En wat mis ik dit, nu hij er niet meer is.

De oudere man in de scootmobiel, die ik in de winkel van AH tegenkwam, liet mij het gevoel van het boodschappen doen met de oude buurman weer herleven. De dankbare blik die ik in zijn ogen zag, deed mij denken aan de dankbaarheid van mijn oude buurman. Het herinnerde mij ook aan het plezier en goede gevoel dat ik eraan beleefde. Daarom ga ik in het nieuwe jaar op zoek naar een organisatie die mij in contact kan brengen met een oudere medemens voor wie ik iets kan betekenen en met wie ik samen voor hem of haar boodschappen kan doen. Het zal anders worden dan met de oude buurman, daar ben ik me van bewust. Maar ik vind het nu eenmaal mooi om waar mogelijk andere mensen te helpen. En als ik op dit gebied  ergens voor ga, dan ga ik er ook vol voor.