Ik stop
Ik stop met roken. Zo, dat staat. Zwart op wit. Hoe ik het precies ga aanpakken, weet ik nog niet. Maar het gaat gebeuren. Omdat ik het wil. Omdat ik wil voorkomen dat er nog meer witte stippen in mijn hersenen ontstaan. *)
Afgelopen vrijdag was ik bij de neuroloog voor de uitslag van de mri-scan. Hij was helder in zijn verhaal. De witte stippen zijn beschadigingen in mijn hersenstam als gevolg van beschadigde bloedvaatjes. De beschadigingen zijn blijvend. Ook de gevolgen ervan, spierkramp in armen en benen en een brandende pijn in mijn onderbenen, zijn blijvend. Nog meer beschadigingen kunnen nog verderstrekkende gevolgen hebben. Herstellen kan nier meer. Het is dus zaak te voorkomen dat nog meer bloedvaatjes dichtslibben en meer beschadigingen in mijn hersenen veroorzaken. De neuroloog zet een bloedverdunner in, van mij verwacht hij dat ik ga stoppen met roken. Dat heb ik hem beloofd.
Ik ben heel goed in het stoppen met roken. In de ongeveer 40 jaar dat ik rook, ben ik al vele malen gestopt. Daar zit het probleem niet. Het probleem zit ‘m in het volhouden. Daar ben ik helaas niet goed in. Als ik al kan slapen, krijg ik nachtmerries van metershoge filtersigaretten die me aanvallen. Dat is op zich best vreemd als je bedenkt dat ik voornamelijk shag rook. Ik ben al een flink aantal jaren constant duizelig. Als ik stop met roken wordt de duizeligheid vreemd genoeg heviger. Dat verhelp ik dan maar door toch weer een sigaret op te steken.
Van alles heb ik geprobeerd om van het roken af te komen. Met en zonder hulpmiddelen. Ik heb ooit eens mijn hele voorraad shag weggegooid. Geen kruimeltje shag meer in huis. Mocht ik toch in de verleiding komen, dan was er gewoon niets te roken. Middenin de nacht doorzocht ik de zakken van mijn jassen, op zoek naar toch een misschien vergeten restje. Ik vond geen shag. Wel een pakje vloeitjes. Even later stond ik in de keuken een theezakje open te knippen en draaide daar een sigaret van. Daar schrok ik zelf van en heb het ding niet opgestoken. Wel stond ik een paar uur later in de sigarenwinkel.
Mijn ervaringen met het stoppen met roken boezemen dus niet al te veel vertrouwen in. En toch heb ik het gevoel dat het me deze keer gaat lukken om het vol te houden. Het dreigingsniveau is nu enorm hoog. Het is code rood. En u mag best weten dat ik behoorlijk geschrokken ben van wat de neuroloog mij allemaal vertelde. Angst is doorgaans een slechte raadgever, maar in dit geval kan het in mijn voordeel werken. Daar komt bij dat ik het deze keer niet alleen hoef te doen. Nadat ik vrijdag op Facebook een kort berichtje over mijn bezoek aan de neuroloog had geplaatst, bood een Facebookvriendin spontaan aan mij te helpen met een therapie. Een aanbod waar ik uiteraard dankbaar gebruik van maak.
Stoppen met roken heeft nu met stip(pen) de hoogste prioriteit. Ik stop ermee. NU!
*) Zie mijn verhaal ‘Beetje bang’.
Dat is heftig Gert. Ik weet hoe lastig dat stoppen is. Zelf heb ik ook 40 jaar pogingen achter de rug. Sinds januari heb ik er geen meer opgestoken. Wat niet wil zeggen dat ik nicotinevrij ben. Ik heb (als tussenoplossing) de e-sigaret nu.
Ik trof deze week een kennis die in september van de ene op de andere dag was gestopt. Hij kreeg ook een flinke waarschuwing. Ik wens je alle kracht en sterkte toe en ik ben er zeker van dat je nu wel slaagt in het stoppen.
Toen ik ophield met roken, nu alweer een jaar of zestien geleden, voorspelde een bevriende psychiater me, dat alle kwalen die het roken had kunnen veroorzaken me nu als een soort schijnzwangerschap tot wel drie maanden na stoppen zouden kunnen achtervolgen. Nou, ik heb me nog niet zo slecht gevoeld als de derde week na het stoppen. De eerste twee stonden nog in het teken van de ontwenning, maar daarna….. Ik zette het dermate op een hoesten dat ik me ernstig zorgen ging maken. En toen na een maand of drie, vrij plotseling, voelde ik me ineens stukken beter. Ik ben er nu klaar mee. Het verleid me niet, ik vind de lucht vies – vond ik in het begin niet – en, hoewel ik dol op een gadget ben, heb ik Noud zijn SuperSmoker maar één keer geproefd, om te weten of het dicht bij ’the real thing’ komt. Naar mijn idee wel, dus ook smerig. Dus maak je niet te druk over duizelig worden, het zal eerst erger worden maar dan wordt het gegarandeerd beter. En als je nu echt niet kunt ophouden, dan is elektronisch roken misschien een uitkomst. In eerste instantie misschien de nicotinehoudende variant vloeistof, waar in elk geval geen teer inzit, en dan overgaan op een nicotineloze vloeistof, die dan niet meer verslavend is. Lichamelijk dan. De geestelijke afhankelijkheid is veel lastiger te lijf te gaan. Maar ik kon het, dus ik zou niet weten waarom jij het niet kunt. Courage!
Honderden keren heb ik geprobeerd, steeds weer en weer herviel ik, midden in de nacht naar de snelwegshop voor een pakje ,al vervloekte ik me zelf, telkens weer bracht ze me weer in een roes” die sigaret”, nog één pakje en ik stop.Tot de volgende keer….en toen toen kreeg ik te horen dat ik oma ging worden zo’n acht jaar geleden…..!!!!
Dit was het wat me die knop heeft doen omdraaien in mijn hoofd….Dus geen sigaret meer heb ik gerookt…nu acht jaar geleden….Een strijd was het even maar nu vind ik het zelfs vies ruikend, zo blij dat ik gestopt ben.Het lukt je ook weet ik zeker ….Toitoitoi!!!!