Ha die Gert.

Hè? O, dag Karel.

Haha, je noemt me Karel en niet meneer Meier. Heeft ons laatste gesprek toch effect gehad.

Hè? O ja, dat zal wel. Wat kom je eigenlijk doen?

Ik kom eens kijken hoe het met je gaat. Je bent zo stil de laatste tijd. En je schrijft geen verhalen en versjes meer.

O.

Je bent niet erg spraakzaam hè?

Nee.

Je hebt zorgen hè?

Ja.

Grote zorgen.

Ja.

Wil je erover praten?

Nee.

Waarom niet? Misschien is dat juist wel goed voor je.

Volgens mij zei ik nee.

Het heeft te maken met één van je kinderen hè?

Ja.

Kom op, gooi het eruit. Het zal je opluchten.

Nee.

Blijven piekeren lost niets op, Gert.

Nou moet jij eens goed naar me luisteren, meneer de psycholoog van de koude grond, ik ga met jou niet over mijn kinderen praten. Zij hebben recht op hun privacy. Dus doe me een plezier en rot op.

Ah, we gaan weer grof doen.

Op de een of andere manier haal jij dat altijd weer in mij naar boven.

Ik heb het beste met je voor, kerel. Ik maak me zorgen om jou.

Niet nodig. Ik red me wel.

Misschien zou je toch maar eens hulp moeten zoeken. Je staat er immers helemaal alleen voor.

Als jij me zo goed zou kennen als je beweert, zou je weten dat ik dat al gedaan heb. Maar ja, ik ben niet de enige met problemen. De wachtlijsten zijn lang.

Je kunt toch wel duidelijk maken dat de situatie zorgelijk is?

Dat is onderkend. Maar volle agenda’s zijn volle agenda’s.

Weet je wat het is, Gert? Jij legt je veel te snel bij de situatie neer. Je zou eens wat meer voor jezelf moeten opkomen. Je zou moeten protesteren. De druk opvoeren.

Hoe dan? Moet ik dreigen met een gezinsdrama? Rot toch op, man.

Welja, doe maar weer grof. Ik weet niet of je het zelf ziet, maar als je grof wordt etaleer je je machteloosheid.

Tuurlijk.

Met druk opvoeren, doel ik niet alleen op de hulpverlening. Je moet ook druk zetten op degene die in je gezin niet in de pas loopt.

En jij denkt dat ik dat niet heb gedaan?

O, vast wel. Ik ken je wel een beetje. Jij hebt vast gedreigd met maatregelen. Maar je voert ze niet uit hè?

Nee, het blijft toch je kind, hè.

Hou jij van je kinderen?

Wat is dit nu weer voor een stomme vraag? Natuurlijk hou ik van mijn kinderen. Heel veel zelfs. Zij zijn het dierbaarste wat ik heb.

Wil jij dat je kinderen gelukkig zijn?

Je blinkt vandaag wel uit in het stellen van stomme vragen. Natuurlijk wil ik dat.

En jij denkt dat te bereiken door ze te beschermen, te verzorgen, te vertroetelen. Dat is te begrijpen en het siert je, maar je kunt hiermee ook het geluk van je kinderen in de weg staan. Soms kom je in het leven voor een barrière te staan waar je door- of overheen moet. Dat geldt ook voor je kinderen. En jij moet je kinderen motiveren om die barrière te nemen. Jij kunt niet voor je kinderen door die barrière heen. Dat zullen ze toch echt zelf moeten doen.

Dat snap ik. Maar wat nu als ze weigeren die barrière te nemen?

Dan zul jij ze duidelijk moeten maken dat doorbreken van de barrière de enige weg is naar geluk, want van voor een hindernis blijven staan, wordt een mens niet gelukkig. Sterker nog, het verzwakt het zelfbeeld.

Dat heb ik degene om wie het gaat ook uitgelegd. Maar ja, het kind in kwestie is daar niet ontvankelijk voor.

Als jij je kind echt wilt helpen, zul je dus over moeten gaan op een hardere aanpak. Ook dat is houden van. Het zal nu niet begrepen worden, maar later zal je kind je dankbaar zijn. En hoe moeilijk het misschien ook voor je is, jij kunt dan trots zijn op jezelf. Want wat is er mooier dan je kinderen gelukkig te zien?

Tja, ik vind het vervelend om toe te geven, maar je hebt wel een punt, Karel.

Weet je Gert, ik observeer je al heel lang. Ik zie hoe je met deze kwestie worstelt. Je hebt al zoveel op je bordje gehad en je hebt al je energie nodig om er te kunnen zijn. Je bent een overlever, maar dit moet wel snel worden opgelost. Je hebt nu eindelijk wel eens wat rust in je leven verdiend.

Dank je, Karel. Dit is, geloof ik, de eerste keer dat ik blij ben dat je even langs kwam.

Graag gedaan, kerel. Wat ga je nu doen?

Ik ga na het weekend meteen kijken of ik op zeer korte termijn een weekje vrij kan krijgen en ergens een huisje kan huren. Even een week alleen en afstand nemen. En goed nadenken. Maar vooral ook de zinnen verzetten.

Doe dat, kerel. Het zal je goed doen.