In gedachten verzonken zit ik op de bank. Ik kijk naar buiten, maar neem niet waar wat zich daar afspeelt.

Haaaaa, die Gert!

Ah, als dat meneer Meier niet is. Ik dacht al: waar blijf je? Het is alweer een tijdje geleden dat je een verhaal binnendrong.

Doe nu eens niet zo onvriendelijk tegen me, kerel.

Ja, sorry hoor. Dat roep jij nu eenmaal in me op. Dat heb ik je al eens uitgelegd.

Ik weet het. Maar hoe komt dat toch?

Het is de manier waarop jij elke keer bij me binnendringt, je met mijn leven bemoeit en… en… en…

Ja, wat en… en… en… Gooi het eruit, kerel. Maak van je hart geen moordkuil. Zeg wat je dwarszit.

En het stoort me dat jouw tekst vetgedrukt is.

Ho even, kerel. Dat was jouw eigen idee. Voor de duidelijkheid. Zodat de lezer kan zien wie wat zegt.

Dat weet ik wel, maar het irriteert me toch.

Praat jij dan vetgedrukt. Misschien neemt dat de irritatie weg.

Oké, ik kan het proberen.

En? Voelt het goed?

Zo werkt het natuurlijk niet.

Hoe bedoel je?

Nou, als jij ook vetgedrukt blijft praten. Ik weet nu al niet meer of ik dit zeg of dat dit jouw tekst is.

Het is inderdaad verwarrend, kerel. Ik weet ook niet of het voor het oog wel aangenaam is, zo’n geheel vetgedrukte tekst. Het is wellicht toch beter als jij weer gewoon gaat praten.

Ik? Waarom ik? Misschien moet jij maar eens in gewone platte broodletters gaan lullen.

Dat past me niet, kerel. Plat lullen, zoals jij het noemt, is meer jouw ding.

Oké, oké, we gaan wel weer gewoon op de oude voet verder. Maar vertel eens, wat kom je nu eigenlijk weer hier doen?

Stop nu toch eens met die onvriendelijke toon. Ik ben hier omdat ik me zorgen maak om je. Je bent zo stil de laatste tijd. Ik zie je nauwelijks meer op Twitter en Facebook. En je schrijft niet meer zo vaak een verhaal.

O, dat houd jij allemaal in de gaten? Heb je niks beters te doen? Volgens mij heb ik je al verteld dat ik  met een lastige thuissituatie zit.

Dat weet ik. Daar heb je toch professionele hulp voor gezocht?

Jawel. Op meerdere fronten zelfs. Maar er zit absoluut geen beweging in. Het kind in kwestie weigert de autistische stoornis te erkennen en wil alles zelf oplossen. Prima, maar dan moeten er wel stapjes gezet worden. En dat gebeurt niet. Dat frustreert me.

Dat zie ik aan je. Je zit weer behoorlijk in een dip.

Dat klopt. En daarom ben ik ook niet zo vaak meer op Twitter en Facebook. Dan zie ik die berichten van al die mensen die plezier hebben en gelukkig zijn. Ik gun het ze, hoor. Maar ik kan dat nu even niet hebben. Ik word er verdrietig van. Soms zelfs een beetje boos.

Ik begrijp je wel, kerel. Maar je doet het wel jezelf aan. Ik zie je op de sociale media wel eens converseren met mensen. En dan denk ik dat plezier voor jou voor het grijpen ligt. Maar je pakt het niet.

Ik snap, geloof ik, niet wat je bedoelt.

Ik heb je al heel vaak op Twitter en Facebook met mensen de afspraak zien maken om elkaar eens te ontmoeten. Gezellig op een terras lekker bijpraten. Je belooft het altijd wel, maar tot een echte afspraak komt het bijna nooit. Het lijkt wel of je jezelf dat plezier niet gunt. Dat je liever in je eentje op de bank zit te kniezen.

Weet je, meneer Meier, wat ik behalve die vetgedrukte tekst ook zo irritant aan je vind?

Karel, kerel. Zeg nou gewoon Karel. Meneer Meier klinkt zo afstandelijk.

Oké, Karel. Weet je wat ik behalve die vetgedrukte tekst ook zo irritant aan je vind?

Nou?

Dat je eigenlijk altijd gelijk hebt. Nou ja, ten dele dan. Ik vind het leuk om mensen in real life te ontmoeten en gezellig een terrasje te pikken. Dat plezier gun ik mezelf wel degelijk. Het probleem is alleen dat ik daarna weer in mijn eigen misère terugkom. En dan komt het dubbelhard op me af.

Loslaten, kerel, loslaten. Er wordt immers aan gewerkt. Er lijkt op dit moment geen beweging in te zitten, maar dat komt heus wel. Ik begrijp dat het voor jou allemaal te langzaam gaat, maar je zult geduld moeten hebben. Prent jezelf in dat het goed komt, laat de kwestie rusten en ga genieten.

Jij hebt makkelijk praten. Zo eenvoudig is dat niet.

Jawel hoor. Ik kan je zo een aantal namen noemen van mensen aan wie jij een ontmoeting hebt beloofd. Laat het niet bij die beloften, maar maak ze waar. Spreek af.

Oké, afgesproken.

Haha, grapjas. Zo ken ik je weer. Nu alleen jezelf nog toestaan om ook echt plezier te hebben. En schrijf plezier maar vetgedrukt.

Ga ik proberen, Karel.

Niet proberen, maar doen. Veel plezier!