Vandaag bak ik oliebollen. Dat wil zeggen, ik ga een poging daartoe wagen. Vorig jaar heb ik voor het eerst in mijn leven geheel zelfstandig oliebollen gebakken. Ik had een pak oliebollenmix gekocht met daarop de tekst ‘Lukt altijd’. Maar uitzonderingen bevestigen de regel, want toevallig die dag lukte het niet. Ik wist wel bolvormige baksels te produceren, maar om daar nu het predikaat oliebol aan te hangen ging wel iets te ver. Zoon, dochter en ik hebben er nog wel dapper in gehapt en elkaar wijsgemaakt dat ‘ze best wel te eten’ waren. Ik werd geprezen voor mijn inzet, maar misschien was het toch beter om in het vervolg maar weer gewoon oliebollen bij de kraam te kopen. Vandaag bak ik dus weer oliebollen.~~~~

~~~~Het is 30 december 1962. Ik ben tien jaar, dus oud genoeg bevonden om mijn vader te helpen met oliebollen bakken. Dat is zolang ik me kan herinneren altijd een klusje voor mijn vader geweest. Hij kan dat heel goed. Mijn vader bakt de lekkerste oliebollen van de hele wereld. Hij maakt altijd eerst een emmer met beslag dat dan voor de kachel moet rijzen. Dat duurt best lang. En deze keer lijkt het extra lang te duren. Ik kan bijna niet wachten op het moment dat mijn vader en ik samen de keuken in gaan om de grote mannenklus te klaren. Eindelijk is het dan zover. Vlak voordat het beslag de emmer uitrijst geeft mijn vader me een teken dat het moment daar is. We gaan de keuken in. Mijn moeder en mijn zusje achterlatend in de woonkamer. We trekken de deur achter ons dicht. Mannen onder elkaar.

Mijn vader heeft operatie oliebollen bakken goed voorbereid. De emmer met beslag staat op een kruk bij het gasstel. Op het aanrecht liggen wat lepels en een schuimspaan. Daarnaast staan de vergiet en een pan. En daarnaast een paar flesjes bokbier. Die zijn heel belangrijk bij het bakken van oliebollen, weet ik van mijn vader. Op het gasstel staat een grote pan met olie. De olie beweegt, zie ik. “Ik denk dat de olie wel heet genoeg is”, zegt mijn vader. Om dat te testen maakt hij zijn hand nat onder de kraan en maakt hij een slaande beweging boven de pan met olie. In de pan begint het te knetteren en ik zie oliespatjes boven de rand uitkomen. “De olie is heet genoeg”, constateert mijn vader. Het bakken kan beginnen.

We hebben de taken goed verdeeld. Mijn vader schept met twee lepels beslag en laat het behoedzaam in de kokende olie glijden. Er ontstaan dan een soort van bollen die na een tijdje vanzelf omrollen. Soms mag ik de bollen die niet omrollen een zetje geven met de schuimspaan. Al snel liggen de eerste goudbruine oliebollen in de vergiet. Sommigen hebben van die lange uitsteeksels. Die breek ik er af en eet ze op. Zonde om weg te gooien, is bij ons thuis het devies. Telkens als er een baksel klaar is kiept mijn vader de bollen die in de vergiet liggen in een pan. Als de pan vol is, gaat de deur naar de woonkamer even open. Mijn moeder pakt de pan aan en deponeert de inhoud dan in de grote broodtrommel, die hier speciaal voor is vrijgemaakt.

Telkens als er een baksel in de pan ligt neemt mijn vader een paar flinke slokken bokbier. Ik drink stevig mee en maak tijdens het bakken bijna een hele fles champagnepils soldaat. Het mag van mijn vader. Mannen onder elkaar. Het valt me wel op, dat naarmate het bakken vordert en het aantal lege bierflesjes toeneemt de bollen steeds minder bolvormig worden. Mijn vader laat het beslag steeds nonchalanter in de olie glijden. Maar mijn vader is dan ook de allerbeste oliebollenbakker van de hele wereld.

Als we klaar zijn met bakken kijk ik trots naar het resultaat. Een broodtrommel en twee grote pannen vol met overheerlijke oliebollen. “Genoeg voor een weeshuis”, constateert mijn moeder. En dan is het officiële moment daar. Mijn moeder pakt vier borden om met elkaar de eerste oliebollen te eten. Dat ik er in de keuken stiekem al een paar gegeten heb, zeg ik natuurlijk niet. Mijn vader neemt geen oliebol. Hij iz een beetje mizzelijk van ze baklucht, zegt hij.~~~~

~~~~Vandaag bak ik oliebollen. ‘Lukt altijd’ staat er op de verpakking van de oliebollenmix. Deze keer heb ik net als mijn vader vroeger alles goed voorbereid. Alle benodigdheden staan overzichtelijk op het aanrecht. Een laatste check… Shit, bokbier vergeten. En dat is nu juist zo belangrijk bij het bakken van oliebollen, weet ik nog van mijn vader.