Mag ik nog wel kleinkinderen wensen?
In april 2013 werd ik door NLP Master Zita Schwab geïnterviewd voor een artikel in de nieuwsbrief van Z-Factory. Eén van de vragen die zij stelde, was of ik nog een grote wens had. Ik heb haar toen geantwoord dat ik heel graag opa wilde worden. Het lijkt me echt fantastisch om op de kleinkinderen te passen en leuke dingen met ze doen. En dan natuurlijk wel met de wetenschap dat ze daarna gewoon weer naar huis gaan. Dat is het mooie aan het hebben van kleinkinderen: wel de lusten, niet de lasten.
Of die wens ooit vervuld zal worden, is uiteraard niet te voorspellen. Mijn kinderen zijn nu 21, hebben allebei (nog) geen relatie en zijn nog volop bezig hun eigen leven vorm en inhoud te geven. De kans dat ik kleinkinderen zal krijgen op een leeftijd dat ik het allemaal nog kan behappen, wordt dus steeds kleiner. Een nadeel van het zelf op oudere leeftijd kinderen krijgen.
De afgelopen weken ben ik me echter steeds meer gaan afvragen of ik die kleinkinderwens nog wel moet willen koesteren. Natuurlijk lijkt het me nog steeds leuk om met een schare kleinkinderen te ravotten, ze verhaaltjes te vertellen en grapjes met ze te maken. Waar ik me zorgen om maak is de toekomst. In wat voor wereld komen zij terecht? Kijk een avond televisie en je ziet louter ellende. Toenemende criminaliteit, steeds harder wordend geweld, brute overvallen waarbij mensen zwaar worden mishandeld, oorlogen, een vliegtuig met onschuldige toeristen dat uit de lucht wordt geschoten, afschuwelijke onthoofdingen. Daar maak ik me zorgen om. Maar waar ik me het meest zorgen om maak is de intense haat die ik zie als het gaat om oorlogen die gaan om religie. Ik heb altijd gedacht dat geloven ook betekent je naasten lief te hebben. Ik zie het niet meer. Ik zie haat. Haat, die steeds dieper wordt en zich steeds verder verspreidt. En dan vraag ik me wel eens af: Mag ik nog wel kleinkinderen wensen?
Vooralsnog blijf ik de kleinkinderwens houden, want vooralsnog blijf ik erop vertrouwen dat de mensheid ooit weer eens bij zinnen komt en inziet dat haat en geweld moeten stoppen. Dat men inziet dat je met liefde en behulpzaamheid een veel mooiere wereld creëert. Zo’n wereld wens ik mijn kinderen, de (gewenste) kleinkinderen en u allen toe. Make love, not war.
Wat een prachtig verhaal heb je neergezet, een kijkje naar binnen en naar buiten. En wat een mooie slotalinea, heel graag gelezen!
Mooi stuk Gert. Wij zullen ze ook niet krijgen. Zonder kinderen lukt dat nu eenmaal niet. Maar ik geloof dat ik dat achteraf zo heel erg niet meer vind.
In België wordt de 1e wereldoorlog nu herdacht, een verschrikkelijke oorlog die 100 jaar geleden begon en 4 jaar heeft geduurd. Ontzettend veel mensen zijn daarbij om het leven gekomen. Ook de verschrikkelijke 2e wereldoorlog heeft veel slachtoffers gemaakt. Toch zijn er na deze ernstige feiten nog steeds kinderen geboren, je zou je kunnen afvragen waarom. Ik heb daar geen antwoord op, maar het zit nu eenmaal in de mens om het leven door te geven terwijl de wereld (gewoon?) doordraait. Ik hoop dat het goede mag overwinnen Gert en wens je van harte te zijner tijd een leuk stel kleinkinderen toe die in vrede en blijdschap mogen opgroeien in een veilige wereld. Maar ik moet je wel bekennen dat ik ook dikwijls mijn hart vast houd…………..
Heel mooi geschreven Gert. Maar we moeten toch blijven geloven in een betere wereld. Hoewel dat toch soms moeilijk is. Ik hoop dat je ooit nog Opa wordt.