Is het een gril en dus gewoon een bevlieging van tijdelijke aard? Of ben ik verslaafd? Zelf neig ik naar het laatste. Omdat het nu al een jaar duurt. Maar vooral omdat ik bijna niet zonder kan. Ik moet het hebben. Het komt wel eens voor dat het er niet is. Dan bekruipt mij een ongemakkelijk gevoel en ga ik op zoek of ze het misschien ergens anders hebben neergelegd. Als dat niet het geval is, druip ik teleurgesteld en met een gevoel van machteloosheid af. Ik zou natuurlijk aan een medewerkster kunnen vragen of ze het toch nog op voorraad hebben, maar dat doe ik niet. Ze zouden misschien wel eens kunnen denken dat ik verslaafd ben.

En dat ben ik ook. Denk ik zelf. Eigenlijk weet ik het gewoon zeker. Ik heb in het verleden namelijk wel meer grillen gehad, maar die duurden dan hoogstens twee of drie maanden. Daarna was het over. Ik had het bijvoorbeeld met Shuttles. Van die kaaskoekjes in twee smaken. Een paar maanden lang at ik er dagelijks een doos van leeg. Ik had het ook met Java kroepoek, met pepsels, met kaasbolletjes, met stoepkrijtjes drop, met rolmops en blikjes tonijn met groenten. Maar die bevliegingen gingen allemaal ongemerkt voorbij. Sommige van die lekkernijen heb ik inmiddels al een paar jaar niet meer aangeraakt. En inmiddels ben ik ook wat betreft de kaasvlinders clean.

Het waren dus allemaal grillen. Maar deze keer ligt het anders. Het begon vorig jaar rond deze tijd. Het filiaal van Albert Heijn in ons winkelcentrum was verbouwd en uitgebreid. De kaas- en vleeswarenafdeling had een andere, grotere plek in de winkel gekregen, waardoor er ruimte was voor nieuwe producten. Zo werd er opeens huisgegrilde grillworst verkocht. Aanvankelijk in twee varianten: naturel en grillworst kaas. Ik wilde de kaasvariant wel eens proberen en dus kocht ik een stuk. Thuisgekomen sneed ik er drie flinke plakken af. Even in de magnetron en smullen maar. Nou… smullen maar… Het opwarmen van grillworst kaas in de magnetron vergt wel enige oefening. Je moet de tijd afstemmen op de dikte van de plakken. Dunne plakjes moeten korter in de magnetron dan dikke plakken. Ik snijd de plakken meestal op een dikte die een opwarmtijd van 35 seconden vergt. Dan vind ik ze op z’n lekkerst. Wat overigens ook nog heel belangrijk is bij het opwarmen in de magnetron is dat je het deurtje van de magnetron precies als de ingestelde tijd wordt bereikt opent. Dit om te voorkomen dat de magnetron gaat piepen dat hij klaar is. Je moet er dus even bij blijven. Een piepende magnetron maakt poes namelijk helemaal gek. Dan denkt ze dat ik vis voor haar heb gekookt. Het is dus belangrijk de magnetron niet te laten piepen.

Inmiddels is het assortiment huisgegrilde producten verder uitgebreid. Naast de grillworst naturel en grillworst kaas is er nu ook grillworst Italiaans. Deze is behalve met kaas ook gevuld met stukjes salami en overheerlijke kruiden. De Italiaanse variant is dan ook mijn favoriet. Hoewel ook deze variant opgewarmd het lekkerst is, schuif ik als tussendoortje ook wel eens een koud plakje naar binnen. Dat doe ik ook met het huisgegrilde Zeeuws spek. Dat moet je niet opwarmen, dat is koud het lekkerst. Vind ik dan. En ik kan het weten, want ik ben eraan verslaafd. En dat nu al een jaar lang.

Misschien moet ik mijn verslaving maar gaan vieren en een feestje geven. Met drankjes en lekkere hapjes als grillworst naturel, grillworst kaas, grillworst Italiaans en Zeeuws spek. Om zoveel mogelijk mensen uit te kunnen nodigen, denk ik aan een tuinfeest. Dat wordt dan wel ergens in de zomer, want voor een tuinfeest is het weer nu nog te grillig.