Christine neemt een slok van haar thee. “Lekker”, zegt ze. Frits neemt een hap van zijn boterham en kijkt zijn vrouw aan. Ze ziet er moe uit. “Heb je een beetje kunnen slapen vannacht?”, vraagt hij. Christine schudt haar hoofd. “Nee, ik was vaak wakker.” “Ik zie het aan je”, zegt Frits. “Probeer nog maar wat te slapen.” Christine glimlacht flauwtjes. “Dat is lief van je, Frits. Maar ik ben je nog uitleg schuldig.” Nu schudt Frits zijn hoofd. “Nee, lieve. Dat kan later. We zijn allebei moe. Laten we eerst goed uitrusten. Dan kunnen we beter met elkaar praten. Zal ik een slaappilletje voor je halen?” “Je hebt misschien wel gelijk, Frits. Het is wellicht beter goed uit te rusten”, antwoordt Christine. “En een slaappil is eigenlijk wel een goed idee.”

Even later zit Frits in de woonkamer op de bank. Christine is snel na het innemen van de slaappil in slaap gevallen. Frits sluit zijn ogen. In zijn hoofd schieten zijn gedachten als een kogel in een flipperkast heen en weer. “Het klopt niet”, zegt hij hardop. “Ze is wel terug, maar het klopt niet.” Hij pijnigt zijn hersenen om erachter te komen waar dat onbestemde gevoel vandaan komt. Hij pakt het afscheidsbriefje dat hij zorgvuldig heeft bewaard. ‘Frits, Ik heb mijn spullen gepakt en ben bij je weg. Misschien dat ik je later wel uitleg waarom. Doe geen moeite me te zoeken of te bellen. Dag Frits. Christine.’, leest hij voor de zoveelste keer. ‘Dag Frits’, leest hij nog een keer. “Frits. Dat is het”, roept hij. “Ze noemt me Frits. Gisteravond en vanmorgen ook nog.”

Frits krimpt na deze constatering ineen. ‘Ze houdt niet meer van me’, denkt hij. Hij probeert er in zijn gedachten achter te komen sinds wanneer Christine hem met Frits aanspreekt en niet met schatteke, zoals ze vanaf de eerste dag van hun relatie had gedaan. Terugdenkend komt Frits tot de conclusie dat Christine hem al zeker drie maanden geen schatteke meer noemt. Ook nu niet nadat ze na bijna twee weken weer terugkwam. ‘Ze komt helemaal niet terug’, denkt Frits. ‘Ze is hier alleen maar om me uit te leggen waarom ze van me af wil.’ “Maar ze zei gisteravond toch dat ze je heeft gemist?”, zegt een stemmetje in zijn hoofd. “Ja, maar waarom heeft ze dan haar spullen niet meegenomen? En waarom noemt ze me dan nog steeds Frits? Dat is toch afstandelijk? Nee, als ze straks haar verhaal gedaan heeft, vertrekt ze weer. Ik voel het”, beantwoordt Frits het stemmetje.

Frits gaat naar de badkamer en laat het bad vollopen. Dan gaat hij naar de slaapkamer. Christine is in een diepe slaap. Hij gaat op zijn knieën naast haar op het bed zitten. “Ik hou van je”, fluistert hij. “Ik hou zo zielsveel van je. Ik wil je niet kwijt. Ik ga ervoor zorgen dat je nooit meer bij me weggaat.” Dan pakt hij zijn hoofdkussen en drukt het met kracht op Christine’s gezicht. Christine verzet zich. Frits drukt het kussen nog wat steviger aan. Na een tijdje wordt het verzet minder. Plotseling is Christine stil. Frits drukt het kussen nog minutenlang aan.

Frits gaat naar de badkamer en gaat in het bad liggen. Hij pakt het scheermesje dat hij op de rand van het bad had klaargelegd. Het water kleurt langzaam rood.