Geveld
Ik zit even niet goed in mijn vel. Kent u die uitdrukking? ‘Ik zit niet goed in mijn vel’. (Vergeef me het dominee Gremdaatmomentje.) Je wilt dan zeggen dat je je niet prettig voelt. Dat je het allemaal niet zo goed aankunt. Dat je eigenlijk een beetje depressief bent. En dat omschrijf je dan kort met ‘Ik zit even niet zo goed in mijn vel’. Dat heb ik nu al een paar weken. Ik zou natuurlijk gewoon kunnen zeggen dat ik weer in een depressieve periode zit, maar dat klinkt meteen zo zwaar. Ik zit gewoon weer eens even niet zo goed in mijn vel. Het is hetzelfde, maar het klinkt wat lichter. Voor mij althans.
Eigenlijk is het niet waar wat ik hierboven schreef. Dat ik niet goed in mijn vel zit. Ik verkeer weliswaar in een dip, maar ik zit uitstekend in mijn vel. Mijn vel is precies op maat. Het is voor mij gemaakt. En ik pas er maar op één manier in. Niet dat ik ooit geprobeerd heb om anders in mijn vel te gaan zitten… Mijn vel heeft geen rits, dus ik krijg mijn vel niet uit. Zou mijn vel wel een rits hebben, dan nog zou ik het niet proberen. Ik heb geen zin om voor lul te lopen. Daar komt bij dat ik nog geen twee tellen op mijn handen kan staan. Ondersteboven in je vel kun je ook de straat niet op. Voor je het weet word je aangemerkt als ‘verwarde’ man en beland je in een politiecel. Omdat je niet goed in je vel zit. Probeer dan maar eens duidelijk te maken dat je niet goed in je vel zit omdat je niet goed in je vel zit en wilde proberen te voelen hoe het is om eens niet goed in je vel te zitten. Het is dus eigenlijk maar goed dat je vel geen rits heeft. Kun je ook niet in dit soort toestanden terecht komen. Maar dit terzijde.
Ik zit even niet goed in mijn vel. Daardoor ben ik al een tijdje niet meer heel erg actief in het openbare leven en begeef ik me nauwelijks op Twitter en Facebook. Omdat ik al die vrolijkheid van anderen even niet kan hebben. Want ik heb verdriet. Al wekenlang voel ik tranen in mijn ogen branden, maar ze komen er niet uit. Als ik in de spiegel kijk, zie ik een bedroefd gezicht. Ik heb verdriet, maar ik heb geen idee waarom. Het zit er waarschijnlijk al heel erg lang en is kennelijk diep verborgen. Ik kom er maar niet bij.
Er zijn perioden dat ik het verdriet kan overstemmen met luchtige verhalen en grappen en grollen op de sociale media. Dan kan ik het gevoel hebben dat ik wel goed in mijn vel zit. Maar die perioden worden steeds schaarser en korter. Daar maak ik me zorgen om. Zeker wanneer een periode van niet goed in mijn vel zitten valt in een tijd waarin iets heel moois in mijn leven gebeurt, en ik dus eigenlijk dansend door het leven zou moeten gaan. Bij wijze van spreken dan, want ik kan niet dansen. Ik heb geen ritmegevoel. Alleen de Vogeltjesdans en de polonaise gaan me redelijk goed af.
“Ik zit even niet goed in mijn vel”, zei ik een paar weken geleden tegen de huisarts. “Bent u suïcidaal?”, vroeg hij. “Nee”, antwoordde ik naar waarheid en ik keerde huiswaarts met een hoeveelheid pillen die genoeg was om in één klap voorgoed van al mijn zorgen af te zijn. Dat ga ik niet doen, hoor. Ik heb al moeite om één klein pilletje naar binnen te werken, laat staan een mond vol. Ik mag dan wel even niet goed in mijn vel zitten, dat wil niet zeggen dat het leven niet waard is geleefd te worden. Het is alleen niet fijn om voortdurend verdriet te voelen en niet te weten waar het verdriet vandaan komt. Waarom branden tranen in mijn ogen?
Ik heb twee mooie kinderen en een schat van een vriendin. Voor hen en voor mezelf ben ik op zoek naar het antwoord op de vraag. Op zoek naar de oorzaak van het verdriet. Zodat ik het eindelijk kan verwerken en een plek kan geven. Het is een moeilijke zoektocht, maar ik graaf net zolang tot ik het gevonden heb en voor altijd kan roepen: Ik zit gewoon goed in mijn vel.
Lieve Gert. Ik hoop voor je dat je vel snel weer wat beter past. Dat zou ook fijn zijn voor je lieve vriendin en voor je kinderen. Helaas moet je altijd zelf zorgen dat je vel weer beter om je heen past. Misschien dat je vel vocht nodig heeft in de vorm van tranen die gaan stromen als je je verdriet de vrije hand geeft. Ik wens je veel sterkte. Liefs van mij
Sterkte, Gert.
Neem de tijd die je nodig hebt en probeer de moed te hebben je over te geven aan wat je voelt.
#Knuffel van mij
Lieve Gert,
Alle sterkte toegewenst met je zoektocht! Het gaat je zeker lukken het te vinden, zodat je minder verdrietig door het leven hoeft te gaan en met volle teugen kan genieten van je kinderen en je vriendin. Knuffel !
Ha die Gert! Wel fijn weer iets van je te lezen 🙂 Maar wat het verdriet betreft, dat is normaal hoor. Je hebt een heel verdrietige periode achter de rug en ik vermoed, dat je ‘ergens’ niet gelooft dat er nu zoveel fijne momenten in je leven zijn gekomen. Misschien ben je onbewust bang om het weer kwijt te raken…..Geef het de tijd, neem je rust, pieker er niet teveel over en laat het allemaal maar ‘gewoon’ gebeuren. Het komt zoals het komt zei ooit iemand tegen mij, en ik heb daar veel aan gehad. Ik hoop jij ook! Hartelijke groet, ik gun je veel moois in het leven 🙂
Dominee Gremdaat-momentjes moet je met beide handen aanpakken.