1 jaar Kievitsei – Ik ben (n)ergens goed voor
Het is vandaag precies een jaar geleden dat mijn website live ging. Een mooi moment om eens te beschouwen of ik het doel wat ik destijds met mijn site voor ogen had ook daadwerkelijk heb bereikt. Om u niet al te lang in spanning te laten, het antwoord is: Nee.
In één van mijn eerste verhalen vertelde ik dat het de bedoeling was u deelgenoot te maken van het groeiplan voor mijn kleine ik. Mijn ik was te klein, zo hielden meerdere mensen in mijn omgeving mij destijds voor. Ik dacht te veel eerst aan anderen en te weinig aan mezelf, maakten zij mij duidelijk. Als ik goed uit de burn out -waar ik op dat moment nog middenin zat- wilde komen, moest ik meer aan mezelf denken. Mijn ik moest groeien. Als voorbeeld heb ik toen de speklappen gebruikt. Altijd vijf in de verpakking, dus twee voor mijn kinderen en één voor mij. Dit probleem heb ik inmiddels opgelost. Ik koop geen speklappen meer. Daarmee heb ik niet alleen het probleem van de verdeling opgelost, het is ook veel beter voor de pannen. De à la minute speklapjes hebben namelijk de neiging om zelfs de beste anti-aanbaklaag van niet te verwijderen sporen te voorzien.
U mag best weten dat ik heb geworsteld met het groeiplan voor mijn kleine ik. En eerlijk gezegd werd ik er niet vrolijker van. Maar nu ben ik eruit: ik ben wie ik ben. En om met Huub van der Lubbe van De Dijk te spreken: Ik denk niet dat ik ooit verander. Dus daar begin ik maar niet aan. Ik heb er ook geen zin in en ik ben het niet van plan. Zo, de toon is gezet. Het is maar dat u het weet.
Genoemde tekst van Van der Lubbe komt voor in het refrein van het nummer ‘Nergens goed voor’. Het is mijn lijflied. De schrijver moet mij voor zich hebben gezien toen hij het schreef. Alles –nou ja, bijna alles- klopt. De zelfspot die er uitdruipt, is voor mij heerlijk relativerend. Als je zo’n tekst kunt schrijven ben je ergens goed voor.
De afgelopen dagen heb ik alle verhalen –en dat zijn er veel- die ik het afgelopen jaar op mijn website heb geplaatst nog eens teruggelezen. En dan lees ik dat ik met name de afgelopen jaren heel veel heb meegemaakt en veel tegenslagen heb ondervonden. En het klinkt misschien vreemd wat ik nu ga zeggen, maar ik kreeg daar tijdens het lezen wel een goed gevoel bij. Natuurlijk had ik mijn Tiny het liefst nog bij me gehad, maar ik kan ook terugdenken aan een intens mooie en liefdevolle laatste week. Dat afscheid werd ons in elk geval gegund. ‘Ik kan van je houden, zoals niemand anders kan’, hoor ik Huub van der Lubbe nu in mijn hoofd zingen.
De afgelopen dagen heb ik dus alle verhalen die ik heb geschreven nog eens teruggelezen. En ik heb ook teruggedacht aan al die mooie en warme reacties die ik er van u op mocht ontvangen. Uw reacties en complimenten hebben mij één ding heel duidelijk gemaakt: Ik ben ergens goed voor.
Terwijl ik voorgaande woorden schrijf, realiseer ik me dat ik het begin van dit verhaal keihard onderuit haal. U kunt de eerste alinea van dit verhaal dan ook als niet geschreven beschouwen.
Ik denk niet dat ik ooit verander. Ik ben dat niet van plan. Maar ik zal blijven schrijven. En ik blijf van u houden, zoals niemand anders kan.
Gert waarom zou jij veranderen ? Jij bent uniek ! Ik heb het afgelopen jaar genoten van je verhalen,gedichtjes en woordspelingen.Blijf zoals je bent ,en laat nog veel van je horen. Groetjes Corrie
Beste Gert, ik heb niet alles van u gelezen, ik ken u ook niet in het echt. Via via kwam ik bij u terecht. Maar uw verhalen zijn mooi en goed geschreven. En uw getwitter in de ruimte mag ik ook graag lezen. Ik zeg: niks meer aan doen. ’t Is goed zo.
Leest prettig weg, je verhaal Gert. Mijn complimenten.
Goed nummer is dat, en Huub van der Lubbe kan het prima zingen. Hij zingt het met zoveel overtuiging. Als gast bij zomergasten vertelde hij dat hij vond dat hij niet goed kon zingen. Er past gewoon geen andere leadzanger vóór vind ik.
Ik denk dat Henk en jij elkaar eens moeten ontmoeten. Daar kan wel eens een prachtige, nieuwe tekst uit ontstaan…
Lieve Gert, ga zo door!
Ik lees je graag.
X Zita